zaterdag, april 16, 2005
Buren
Vannacht om een uur of twee werd de visite van de buren uitgezwaaid. Vermoedelijk dochter, schoonzoon en kleinkind. Tuterdetuuut, en weg waren ze. En de buurvrouw moet gedacht hebben; 'Dit is mijn kans, hier heb ik al de hele avond (als het niet langer is) op gewacht. Eens kijken, het is kwart over twee...Ja! Het uitgelezen moment om mijn man nu maar eens te vertellen wat ik van hem vind.'
En dit ging dus op een echt vrouwelijke manier als je het mij vraagt. Ik vermoed dat de man zich van geen kwaad bewust is geweest omdat het gebeuren waar zijn vrouw kwaad over was al lang geleden is voorgevallen, of omdat ze ergens ruzie over maakt terwijl dat niet de reden is dat ze kwaad is. In ieder geval bleef de buurvrouw haar stem verheffen, hem uitdagen om te reageren en als hij dat dan deed dan riep ze cynisch; 'Nou mooi!' En begon ze een seconde later overnieuw. De man bleef rustig, ik heb zijn stem niet of nauwelijks gehoord, maar af en toe kon ik horen dat hij zijn geduld ook een beetje verloor omdat hij blijkbaar die avond toch niks meer zou kunnen zeggen wat het goed zou maken. Deze avond was voor haar, wat er ook zou gebeuren. Na een uur op deze manier aan te hebben gemodderd en de buurman nog steeds niet op hetzelfde volume antwoord gaf, ging de buurvrouw naar boven. Er werd met de deur gesmeten en nadat ik de klik-klak van het lampkoord hoorde, vermoedde ik dat ze ging slapen dus draaide ik me ook weer om in bed om verder te slapen.
Klik-Klak, weer het lampkoord, waarna drukke voetstappen de slaapkamer uit gingen richting woonkamer. De buurvrouw had zich duidelijk iets bedacht wat ze haar man nog voor de voeten kon gooien; 'Wat nou, ruzie voorbij?!? Ik vond nog een steen om mee te gooien, dus komt 'ie! Hier! Pak aan!'
Ik denk dat de buurman op de bank heeft geslapen, de buurvrouw ging in ieder geval weer naar boven, klik-klakte het lampkoord en daarna was het stil.
'Eindelijk! Slapen!',dacht ik, maar niets bleek minder waar.
Ken je dat, dat je wakker wordt 's nachts en dat als je dan maar snel genoeg je ogen weer dicht doet je redelijk snel weer verder slaapt? Nou, dit had duidelijk te lang geduurd, want moe was ik nog wel, maar omdraaien en verder slapen zat er echt niet in. Ik wist na een half uur wel zeker dat de buurvrouw het ruziemaken had opgegeven, maar ik heb me in die tijd ook meermalen afgevraagd hoe ik ze netjes zou kunnen vragen of ze de volgende keer wat zachter ruzie willen maken....
Oh ja, voor ik het vergeet... Ik was niet de enige die aan het nachtbraken was vannacht, maar of Rene ook last had van de ruzie van de buren....
En dit ging dus op een echt vrouwelijke manier als je het mij vraagt. Ik vermoed dat de man zich van geen kwaad bewust is geweest omdat het gebeuren waar zijn vrouw kwaad over was al lang geleden is voorgevallen, of omdat ze ergens ruzie over maakt terwijl dat niet de reden is dat ze kwaad is. In ieder geval bleef de buurvrouw haar stem verheffen, hem uitdagen om te reageren en als hij dat dan deed dan riep ze cynisch; 'Nou mooi!' En begon ze een seconde later overnieuw. De man bleef rustig, ik heb zijn stem niet of nauwelijks gehoord, maar af en toe kon ik horen dat hij zijn geduld ook een beetje verloor omdat hij blijkbaar die avond toch niks meer zou kunnen zeggen wat het goed zou maken. Deze avond was voor haar, wat er ook zou gebeuren. Na een uur op deze manier aan te hebben gemodderd en de buurman nog steeds niet op hetzelfde volume antwoord gaf, ging de buurvrouw naar boven. Er werd met de deur gesmeten en nadat ik de klik-klak van het lampkoord hoorde, vermoedde ik dat ze ging slapen dus draaide ik me ook weer om in bed om verder te slapen.
Klik-Klak, weer het lampkoord, waarna drukke voetstappen de slaapkamer uit gingen richting woonkamer. De buurvrouw had zich duidelijk iets bedacht wat ze haar man nog voor de voeten kon gooien; 'Wat nou, ruzie voorbij?!? Ik vond nog een steen om mee te gooien, dus komt 'ie! Hier! Pak aan!'
Ik denk dat de buurman op de bank heeft geslapen, de buurvrouw ging in ieder geval weer naar boven, klik-klakte het lampkoord en daarna was het stil.
'Eindelijk! Slapen!',dacht ik, maar niets bleek minder waar.
Ken je dat, dat je wakker wordt 's nachts en dat als je dan maar snel genoeg je ogen weer dicht doet je redelijk snel weer verder slaapt? Nou, dit had duidelijk te lang geduurd, want moe was ik nog wel, maar omdraaien en verder slapen zat er echt niet in. Ik wist na een half uur wel zeker dat de buurvrouw het ruziemaken had opgegeven, maar ik heb me in die tijd ook meermalen afgevraagd hoe ik ze netjes zou kunnen vragen of ze de volgende keer wat zachter ruzie willen maken....
Oh ja, voor ik het vergeet... Ik was niet de enige die aan het nachtbraken was vannacht, maar of Rene ook last had van de ruzie van de buren....
# posted by Susan @ 12:47 a.m. 
