vrijdag, mei 27, 2005
poging plaatsing hond # 7
Gisteren had ik zin in een patatje en als ik dan een patatje ga eten, dan haal ik die meestal in het centrum. Ik eet altijd redelijk vroeg omdat ik elke avond moet werken van half zes tot half tien, dus als ik een patatje ga eten dan sms ik Rick meestal (Súsaa; "Mag ik bij jou mijn patatje opeten straks?" Rick; "jes"), want hij woont lekker vlak bij de patatman en mijn werk.
Aangekomen bij Rick wilde ik hond # 7 bij de voordeur van de onderbuurvrouw zetten, maar tot mijn grote schrik had ze haar voordeur open staan. Logisch wel, want in het trappenhuis was het lekker koel, dit in tegenstelling tot buiten, maar hierdoor durfde ik de hond er niet neer te zetten. Enigszins teleurgesteld liep ik de trap op en toen ik vervolgens daar vandaan een blik haar appartement in wierp zag ik tot mijn grote vreugde hond # 4 daar in de hal zitten;
Aangekomen bij Rick wilde ik hond # 7 bij de voordeur van de onderbuurvrouw zetten, maar tot mijn grote schrik had ze haar voordeur open staan. Logisch wel, want in het trappenhuis was het lekker koel, dit in tegenstelling tot buiten, maar hierdoor durfde ik de hond er niet neer te zetten. Enigszins teleurgesteld liep ik de trap op en toen ik vervolgens daar vandaan een blik haar appartement in wierp zag ik tot mijn grote vreugde hond # 4 daar in de hal zitten;
Hond # 6
zondag, mei 22, 2005
Zwemles
Afgelopen woensdag was ik in de buurt waar ik tot mijn vierde ongeveer ben opgegroeid. Ik had daar een afspraak, maar voor het zover was had ik een uurtje niets te doen dus besloot ik op ontdekkingstocht te gaan.
Zo kwam ik dus terecht bij de plek waar ik vroeger altijd zwemles had. En dat bracht herinneringen mee!
Toen ik met zwemles begon moesten we eerst allemaal op het droge oefenen. Dan had de zwemleraar er een bankje staan van rood nepleer, en dan moest je daarop op je buik de slagen doen. Na flink gewapper met armen en benen mocht je daarna écht in het water; het kleine bassin. Eerst met kurken om en tenslotte ook zonder. Verder herinner ik me daar eigenlijk alleen maar van dat er steeds werd gezongen; '...alle eendjes zwemmen in het water... valderalderiere, valderalderade....'
Op een goed moment toen mijn vriend(innet)jes en ik dus al een tijdje in het kleine bassin mochten zwemmen, kreeg ik griep en was twee lessen uit de roulatie. Toen ik terug kwam was iedereen naar de volgende groep, dus naar het grote bad, maar ik nog niet want ik was ziek geweest. Nou vond ik er toch al niet veel aan, aan dat zwemmen, dus telkens als ik het niet meer zo leuk vond dan vroeg ik of ik naar de w.c. mocht en dan liep ik stiekem hard trillend van de kou naar de koffiekamer waar alle moeders, en dus ook de mijne, zaten te wachten, om een koekje van bij de koffie te scoren en dan moest ik toch weer terug van mijn moeder.
Maar toen ik terug kwam van ziekgeweest en merkte dat al mijn vriend(innet)jes al verder waren vond ik er dus helemáál niks meer aan! Gelukkig mocht ik redelijk snel ook naar de volgende groep; zwemmen met de haak bij badmeester Frank!
En toen begon het gesodemieter pas echt! Ik werd namelijk echt lijfelijk ziek van het zwemmen. Elke zwemles als ik even gezwommen had moest ik gauw naar de kant omdat ik moest overgeven! En alsof dat nog niet erg genoeg was moest ik (als vier/vijf jarige) dat dan ook zelf opruimen. (Dit is natuurlijk ook heel logisch, want ik zou dat als badmeester ook niet doen, maar als vier/vijf jarige doet je moeder dat soort dingen als je ziek bent.) Dus ik verdween weer regelmatig onder het mom van w.c. naar de koffiekamer om te vluchten voor dat vervelende gezwem.
Natuurlijk spraken badmeester Frank en mijn moeder over de braakproblemen en besloten ze om te proberen of het zou helpen als ik niets at voor het zwemmen. Zo gezegd zo gedaan, maar helaas. Braaf stond ik toch elke les weer met emmer en dweil de vloer schoon te maken (het schoonmaken zat er dus al vroeg in). Op een gegeven moment stond de emmer met dweil al klaar voor me als de zwemles begon.
Uiteindelijk heb ik gelukkig op 22 december 1984 mijn A-diploma gehaald en op 2 maart 1985 mijn B-diploma, maar een zwemfan ben ik nooit geworden.
Zo kwam ik dus terecht bij de plek waar ik vroeger altijd zwemles had. En dat bracht herinneringen mee!
Toen ik met zwemles begon moesten we eerst allemaal op het droge oefenen. Dan had de zwemleraar er een bankje staan van rood nepleer, en dan moest je daarop op je buik de slagen doen. Na flink gewapper met armen en benen mocht je daarna écht in het water; het kleine bassin. Eerst met kurken om en tenslotte ook zonder. Verder herinner ik me daar eigenlijk alleen maar van dat er steeds werd gezongen; '...alle eendjes zwemmen in het water... valderalderiere, valderalderade....'
Op een goed moment toen mijn vriend(innet)jes en ik dus al een tijdje in het kleine bassin mochten zwemmen, kreeg ik griep en was twee lessen uit de roulatie. Toen ik terug kwam was iedereen naar de volgende groep, dus naar het grote bad, maar ik nog niet want ik was ziek geweest. Nou vond ik er toch al niet veel aan, aan dat zwemmen, dus telkens als ik het niet meer zo leuk vond dan vroeg ik of ik naar de w.c. mocht en dan liep ik stiekem hard trillend van de kou naar de koffiekamer waar alle moeders, en dus ook de mijne, zaten te wachten, om een koekje van bij de koffie te scoren en dan moest ik toch weer terug van mijn moeder.
Maar toen ik terug kwam van ziekgeweest en merkte dat al mijn vriend(innet)jes al verder waren vond ik er dus helemáál niks meer aan! Gelukkig mocht ik redelijk snel ook naar de volgende groep; zwemmen met de haak bij badmeester Frank!
En toen begon het gesodemieter pas echt! Ik werd namelijk echt lijfelijk ziek van het zwemmen. Elke zwemles als ik even gezwommen had moest ik gauw naar de kant omdat ik moest overgeven! En alsof dat nog niet erg genoeg was moest ik (als vier/vijf jarige) dat dan ook zelf opruimen. (Dit is natuurlijk ook heel logisch, want ik zou dat als badmeester ook niet doen, maar als vier/vijf jarige doet je moeder dat soort dingen als je ziek bent.) Dus ik verdween weer regelmatig onder het mom van w.c. naar de koffiekamer om te vluchten voor dat vervelende gezwem.
Natuurlijk spraken badmeester Frank en mijn moeder over de braakproblemen en besloten ze om te proberen of het zou helpen als ik niets at voor het zwemmen. Zo gezegd zo gedaan, maar helaas. Braaf stond ik toch elke les weer met emmer en dweil de vloer schoon te maken (het schoonmaken zat er dus al vroeg in). Op een gegeven moment stond de emmer met dweil al klaar voor me als de zwemles begon.
Uiteindelijk heb ik gelukkig op 22 december 1984 mijn A-diploma gehaald en op 2 maart 1985 mijn B-diploma, maar een zwemfan ben ik nooit geworden.
zaterdag, mei 21, 2005
Hond # 5
Toen ik gisteren thuis kwam vertelde mijn buurman dat ze een feestje zouden hebben die avond en dat het wel eens lawaaiig zou kunnen worden. Dus ik heb met het oog op wat ik eerder ook al eens hier heb verteld over de buren meteen een logeeradres geregeld. Met hond # 5 en een tandenborstel in mijn tas was ik wederom bij Rick. Ik heb de hond er gistermiddag rond half vijf neergezet, en vanmiddag tussen één en twee was hij opeens weer weg. Wat zou ze er toch mee doen???
donderdag, mei 19, 2005
(b)ent
Ik schreef;
...dat je de liefde van mijn leven ent...
en'ten entte, h geënt 1 een ent bevestigen in een stam of tak; 2 een voedingsbodem voor een genoemde zaak zoeken in iets anders
...dat je de liefde van mijn leven ent...
en'ten entte, h geënt 1 een ent bevestigen in een stam of tak; 2 een voedingsbodem voor een genoemde zaak zoeken in iets anders
dinsdag, mei 17, 2005
Déjà vu
Vanmiddag kwam ik tot de ontdekking dat ik ergens in het afgelopen jaar heb gedroomd over een situatie die zich vandaag heeft voorgedaan. Déjà vu heet dat toch? Gek dat zo'n droom dan opeens op zijn plek valt. Ik weet ook zeker dat ik het gedroomd heb eerder dit jaar en niet in de afgelopen drie weken waar het prima in past. Ik weet ook nog dat ik het toen zo'n gekke droom vond omdat ik geen verband zag met de dingen in mijn leven op dat moment, et voilà, vandaag is het verklaard.
Nu luister ik naar The Frames - 'Burn the Maps'. De voor mij meest treffende en toepasselijke liedjes zijn 'Finally' en 'Fake' en als je wilt weten wat er gezongen wordt klik dan hier of hier voor de respectievelijke teksten.
Nu luister ik naar The Frames - 'Burn the Maps'. De voor mij meest treffende en toepasselijke liedjes zijn 'Finally' en 'Fake' en als je wilt weten wat er gezongen wordt klik dan hier of hier voor de respectievelijke teksten.
Hond # 4
Wederom is de hond verdwenen en het gevoel van jammer omdat ze verdwijnen heeft nu plaats gemaakt voor nieuwsgierigheid naar waar ze dan blijven....
Vanavond moest ik werken en kreeg ik in werktijd opeens een bericht van Rick of ik langskwam om iets te bespreken over Venetie waar we in september naar toe gaan. Een onverwacht bezoek aan Rick dus, maar ik had me al voorbereid op die mogelijkheid en had alvast hond # 4 in mijn tas gestopt voor het geval dat. Dus toen ik om kwart voor tien klaar was met mijn werk heb ik weer een hond geplaatst.
En of het kunst is...? Ik ben er over aan het na denken en zal hier binnenkort ook een post aan wijden. Ondertussen sta ik natuurlijk open voor inbreng van een ieder die hier gedachten over heeft want alleen maar de vraag stellen of het kunst is roept bij mij de vraag op of er meer is dan die vraag maar ook een mening, dus kom maar op!
Vanavond moest ik werken en kreeg ik in werktijd opeens een bericht van Rick of ik langskwam om iets te bespreken over Venetie waar we in september naar toe gaan. Een onverwacht bezoek aan Rick dus, maar ik had me al voorbereid op die mogelijkheid en had alvast hond # 4 in mijn tas gestopt voor het geval dat. Dus toen ik om kwart voor tien klaar was met mijn werk heb ik weer een hond geplaatst.
En of het kunst is...? Ik ben er over aan het na denken en zal hier binnenkort ook een post aan wijden. Ondertussen sta ik natuurlijk open voor inbreng van een ieder die hier gedachten over heeft want alleen maar de vraag stellen of het kunst is roept bij mij de vraag op of er meer is dan die vraag maar ook een mening, dus kom maar op!
maandag, mei 16, 2005
Hond # 3
Het is helaas waar wat Rick in de comment van het vorige stuk schrijft; de honden zijn gisteravond verdwenen. Maar vandaag ben ik bij Rick gaan eten, dus met een hond onder mijn arm en een camera in mijn hand ben ik weer het trappenhuis ingestapt en heb hond # 3 geplaatst.
zondag, mei 15, 2005
Hond # 2
Om te zorgen dat het plaatsen van de honden niet al te voorspelbaar wordt, plaats ik ze alleen als ik bij Rick op bezoek ga, en vandaag was dat dus weer het geval. Vanmiddag, om 15.03 u. om precies te zijn, heb ik dus de boxer geplaatst en kon ik meteen kijken of men de vorige hond ook had laten staan. En tot mijn grote vreugde was dat inderdaad het geval.
Hondjes bij de voordeur
Een vriend van me woont in een flat en ongeveer een half jaar tot een jaar geleden is daar op de begane grond een nieuwe bewoner komen wonen. Zoals het mensen eigen is probeert men van het nieuwe plekje een thuis te maken en na een paar weken trof ik vervolgens twee hele kleine hondjes aan bij haar voordeur. Beeldjes van hondjes wel te verstaan, ongeveer 5 centimeter groot. Ik vond dit zo'n mooi en bizar plaatje dat ik er natuurlijk een foto (zie hieronder) van heb gemaakt.
Maar daar kon het niet bij blijven. Ik bleef ze maar tegen komen op mijn weg van en naar Rick en na verloop van tijd ontstond langzaam het plan om er beeldjes van hetzelfde kaliber bij te zetten. Het zijn zulke typische beeldjes dat de situatie daar wat mij betreft echt om vroeg. Ik ben toen meteen op mijn fiets gestapt en ben naar de huishoudwinkel in de buurt gereden waar ik mijn kansen het grootst achtte om zulke beeldjes te vinden maar kwam tot de conclusie dat deze beeldjes nog helemaal niet zo goedkoop zijn, dus "even een beeldje erbij kopen" was niet echt een optie. Na verloop van tijd heeft de bewoonster haar beeldjes weggehaald maar daarmee was mijn plan nog niet verdwenen. En afgelopen koninginnedag zag ik mijn kans schoon en ben op jacht gegaan naar beeldjes van honden. Ik heb toen een mooie verzameling aangelegd van 21 beelden varierend in maat van 4 tot 31 centimeter en van allerlei soorten en verschillende kleuren, met als doel: plaatsing bij de voordeur van flat #1. En afgelopen vrijdag, ongeveer een (half) jaar later is het dan eindelijk zo ver dat het plan aan de uitvoerfase toe was. Het eerste beeld van de verzameling honden is geplaatst.
Maar daar kon het niet bij blijven. Ik bleef ze maar tegen komen op mijn weg van en naar Rick en na verloop van tijd ontstond langzaam het plan om er beeldjes van hetzelfde kaliber bij te zetten. Het zijn zulke typische beeldjes dat de situatie daar wat mij betreft echt om vroeg. Ik ben toen meteen op mijn fiets gestapt en ben naar de huishoudwinkel in de buurt gereden waar ik mijn kansen het grootst achtte om zulke beeldjes te vinden maar kwam tot de conclusie dat deze beeldjes nog helemaal niet zo goedkoop zijn, dus "even een beeldje erbij kopen" was niet echt een optie. Na verloop van tijd heeft de bewoonster haar beeldjes weggehaald maar daarmee was mijn plan nog niet verdwenen. En afgelopen koninginnedag zag ik mijn kans schoon en ben op jacht gegaan naar beeldjes van honden. Ik heb toen een mooie verzameling aangelegd van 21 beelden varierend in maat van 4 tot 31 centimeter en van allerlei soorten en verschillende kleuren, met als doel: plaatsing bij de voordeur van flat #1. En afgelopen vrijdag, ongeveer een (half) jaar later is het dan eindelijk zo ver dat het plan aan de uitvoerfase toe was. Het eerste beeld van de verzameling honden is geplaatst.
donderdag, mei 12, 2005
Quote
"I LOVE YOU SINCE YOU ARE WARM. I GIVE EVERYTHING WHAT I AM LIKE A WITNESS AS FROM TODAY ON I WILL BE ME WITHOUT YOU"
Alicia Frames
(Uit: Alicia Framis-Works 1995-2003, Gigolo Darkroom, 1996)
dinsdag, mei 10, 2005
Spelen, spelen
laten we spelen!
en dan was jij een olifant en ik een beer,
of jij was een cowboy en ik een Indiaan
en dan gingen we praten over de toestanden in de wereld
en dan ging jij zeggen dat het allemaal best mee valt want er zijn toch nog cowboys
en dan zei ik dat dat wel zo is, mij is het slechter vergaan
en toen deden we net alsof er heel veel Indianen binnenkwamen
en dan deed jij verbaasd
en dan deden we alsof er nu meer Indianen dan cowboys op de wereld zijn
en dan ging jij verdrie....
NU BEN IK EEN VROUW VAN 27 EN JIJ WAS EEN MAN VAN 34
en dan deden we dat we elkaar al een jaar geleden hadden leren kennen
en dat we elkaar nu weer terug zagen
en dan deed jij alsof je me heel aardig vond en ging je steeds naar me toe komen
en dan deed ik niks om dat anders te maken
en dan stonden we daar in de hal
en dan zei ik of je een vriendin had
en dan zei jij nee, maar dan had je wel een kind
en dan zei jij dat je het gevoel had dat je me al jaren kent
en dan zei ik, ik ook
en dan gingen we trouwen
en dan was jij de vader en ik de moeder
Laten we doen alsof, omdat dat in het volwassen leven niet meer mag (ofwel van jezelf ofwel van je omgeving)
en dan was jij een olifant en ik een beer,
of jij was een cowboy en ik een Indiaan
en dan gingen we praten over de toestanden in de wereld
en dan ging jij zeggen dat het allemaal best mee valt want er zijn toch nog cowboys
en dan zei ik dat dat wel zo is, mij is het slechter vergaan
en toen deden we net alsof er heel veel Indianen binnenkwamen
en dan deed jij verbaasd
en dan deden we alsof er nu meer Indianen dan cowboys op de wereld zijn
en dan ging jij verdrie....
NU BEN IK EEN VROUW VAN 27 EN JIJ WAS EEN MAN VAN 34
en dan deden we dat we elkaar al een jaar geleden hadden leren kennen
en dat we elkaar nu weer terug zagen
en dan deed jij alsof je me heel aardig vond en ging je steeds naar me toe komen
en dan deed ik niks om dat anders te maken
en dan stonden we daar in de hal
en dan zei ik of je een vriendin had
en dan zei jij nee, maar dan had je wel een kind
en dan zei jij dat je het gevoel had dat je me al jaren kent
en dan zei ik, ik ook
en dan gingen we trouwen
en dan was jij de vader en ik de moeder
Laten we doen alsof, omdat dat in het volwassen leven niet meer mag (ofwel van jezelf ofwel van je omgeving)
maandag, mei 09, 2005
droom
Mijn wekker stond op half acht, maar daar aangekomen kon ik niet uit bed komen dus na een paar keer snoozen drukte ik hem een uur verder. Daaraangekomen kon ik weer niet uit bed komen en na een paar keer snoozen deed de wekker het niet meer en raakte ik in een idiote droom. Ik droomde dat ik vastgehouden werd door een man. Ik was volledig in het zwart gekleed, en deze man wilde steeds aan me zitten wat ik niet wilde; het zou een kwestie van de langste adem worden. Steeds als hij een vinger naar me uitstak weerde ik hem af, en af en toe vochten we echt. Ik beet zelfs een stukje van zijn neusvleugel! Op een zeker moment waren er ook nog twee andere vrouwen en bedacht ik mij dat ik zo even naar de wc moest en dat dat een perfecte gelegenheid zou zijn om te vluchten. Dat ik dan geen pas en portemonnee zou hebben dat moest dan maar. Net toen ik wilde zeggen dat ik naar de wc zou gaan stelde de man aan de meisjes voor om naar de macdonalds te rijden. Ik zou niet meegaan. Ik bereidde me er helemaal op voor dat hij me op zolder zou opsluiten maar toen hij vertrok kon ik gewoon in de zelfde kamer blijven en hij wist nog niet hoe lang het zou duren voor hij terug kwam en of hij wel terugkwam. Ik had een tas met witte kleding mee, dus ik hees me als supersnel in mijn witte kleren en ben er als een speer vandoor gegaan. Verbaasd dat de deur niet vergrendeld werd/was.
Vanaf nu ga ik mijn bed uit als de wekker gaat. Wat een klotendroom!
Vanaf nu ga ik mijn bed uit als de wekker gaat. Wat een klotendroom!
donderdag, mei 05, 2005
De Geert Wilders werken
Ik heb dat wel eens met vrienden, dan spreek ik ze een tijdje niet. Niets ergs aan, de meeste vrienden met wie dat zo is weten wel dat het goed zit en dan is veel contact niet nodig, kwaliteit boven kwantiteit, zeg maar. Gelukkig hebben sommige van mijn vrienden nieuwsbrieven omdat ze er ook een kunstenaarspraktijk op na houden, en weet ik dus een beetje wat er in hun leven gebeurt.
Zo kreeg ik dus gisteren de nieuwsbrief van Jonas Staal, een goede vriend en kunstenaar uit Rotterdam, waarin ik las over de Geert Wilders werken. Tot zover nog niets aan de hand. Totdat ik las dat hij vanavond in Barend en van Dorp te zien zal zijn om een toelichting te geven over het werk en ik zelfs las dat hij voor het werk is opgepakt door de politie! Behalve trots ben ik nu dus ook wel bezorgd en vraag ik me af hoe het met hem gaat. Ik zit vanavond aan de buis gekluisterd zodat ik kan zien hoe het met hem gaat en wat hij over zijn werk te vertellen heeft.
Jonas Staal zal vanavond vanaf 22.40 te zien zijn in het programma 'Barend en van Dorp' op RTL 4. Hij zal in het programma discussieren over de intenties en achtergrond van het project ‘De Geert Wilders werken’. De eersteberichtgeving over het project door het Rotterdamse nieuwskanaal RTV Rijnmond kan nog steeds worden bekeken en beluisterd op de website van RTV Rijnmond.
Zo kreeg ik dus gisteren de nieuwsbrief van Jonas Staal, een goede vriend en kunstenaar uit Rotterdam, waarin ik las over de Geert Wilders werken. Tot zover nog niets aan de hand. Totdat ik las dat hij vanavond in Barend en van Dorp te zien zal zijn om een toelichting te geven over het werk en ik zelfs las dat hij voor het werk is opgepakt door de politie! Behalve trots ben ik nu dus ook wel bezorgd en vraag ik me af hoe het met hem gaat. Ik zit vanavond aan de buis gekluisterd zodat ik kan zien hoe het met hem gaat en wat hij over zijn werk te vertellen heeft.
Jonas Staal zal vanavond vanaf 22.40 te zien zijn in het programma 'Barend en van Dorp' op RTL 4. Hij zal in het programma discussieren over de intenties en achtergrond van het project ‘De Geert Wilders werken’. De eersteberichtgeving over het project door het Rotterdamse nieuwskanaal RTV Rijnmond kan nog steeds worden bekeken en beluisterd op de website van RTV Rijnmond.
