dinsdag, februari 28, 2006
Over doodskisten gesproken...
maandag, februari 27, 2006
wens
Soms wil ik dat ik een kat ben om me lekker op te rollen op een schoot.
Meestal nadat ik me lekker heb kunnen oprollen op iemands schoot.
En dan blijkt maar weer eens dat een pop toch niet helemaal voldoet.
Meestal nadat ik me lekker heb kunnen oprollen op iemands schoot.
En dan blijkt maar weer eens dat een pop toch niet helemaal voldoet.
fases (2)
Toen vertelde ik over de "verstop-de-spullen-van-de-hulp-fase"
Nu zitten we in de "de-kleinkinderen-kunnen-er-niet-bij-en-wij-doen-zulke-dingen-niet-,-dus-zal-de-hulp-het-wel-gedaan-hebben-fase"
De mevrouw heeft namelijk een soort van letterbak gevuld met allemaal kleine parfumflesjes en nadat ze me eerst vroeg of ik misschien vergeten was die af te stoffen de vorige keer (wat ik niet zeker wist dus antwoordde ik 'zou kunnen'), vervolgde ze met dat ik alle flesjes er door elkaar in had gezet en dat ze dat liever niet had.
Vervolgens vroeg ze of ik de bedden wel eens uit elkaar zette, waarop ik bevestigend antwoordde, om vervolgens de schuld te krijgen van een nacht slecht tot niet slapen omdat haar bed scheef had gestaan (let wel: haar matras lag recht, maar het onderstel stond scheef, wat ze pas de volgende ochtend opmerkte en wellicht ten overvloede; ik heb die keer NIET aan het bed zitten schuiven...).
En als sluitstuk vond ze damstenen terug in een glazen pot die stond te wachten op zijn tocht naar de glasbak. Gelukkig zag ze hier nog wel een daad van haar kleinkinderen in hoewel die al maanden niet met het damspel hadden gespeeld, maar het zou evengoed kunnen.
Wat betreft de parfumflesjes heb ik stellig ontkend er iets mee te maken te hebben. Meerdere malen heb ik me laten ontvallen dat ik zeker weet dat ik dat niet heb gedaan, want zo werk ik namelijk niet. Het bedverhaal dat volgde heb ik me maar aan laten leunen om vervolgens nog eens te stellen dat ik zeker wist de parfumflesjes niet door elkaar te hebben gezet. En wat de damstenen betreft heb ik slechts geglimlacht toen ze opperde dat het haar kleindochter wel eens geweest zou kunnen zijn.
Wel ben ik op weg naar huis langs mijn werkgever gefietst. Het gaat mij namelijk niet gebeuren dat ik dankzij een verwarde man mijn baan verlies.
Nu zitten we in de "de-kleinkinderen-kunnen-er-niet-bij-en-wij-doen-zulke-dingen-niet-,-dus-zal-de-hulp-het-wel-gedaan-hebben-fase"
De mevrouw heeft namelijk een soort van letterbak gevuld met allemaal kleine parfumflesjes en nadat ze me eerst vroeg of ik misschien vergeten was die af te stoffen de vorige keer (wat ik niet zeker wist dus antwoordde ik 'zou kunnen'), vervolgde ze met dat ik alle flesjes er door elkaar in had gezet en dat ze dat liever niet had.
Vervolgens vroeg ze of ik de bedden wel eens uit elkaar zette, waarop ik bevestigend antwoordde, om vervolgens de schuld te krijgen van een nacht slecht tot niet slapen omdat haar bed scheef had gestaan (let wel: haar matras lag recht, maar het onderstel stond scheef, wat ze pas de volgende ochtend opmerkte en wellicht ten overvloede; ik heb die keer NIET aan het bed zitten schuiven...).
En als sluitstuk vond ze damstenen terug in een glazen pot die stond te wachten op zijn tocht naar de glasbak. Gelukkig zag ze hier nog wel een daad van haar kleinkinderen in hoewel die al maanden niet met het damspel hadden gespeeld, maar het zou evengoed kunnen.
Wat betreft de parfumflesjes heb ik stellig ontkend er iets mee te maken te hebben. Meerdere malen heb ik me laten ontvallen dat ik zeker weet dat ik dat niet heb gedaan, want zo werk ik namelijk niet. Het bedverhaal dat volgde heb ik me maar aan laten leunen om vervolgens nog eens te stellen dat ik zeker wist de parfumflesjes niet door elkaar te hebben gezet. En wat de damstenen betreft heb ik slechts geglimlacht toen ze opperde dat het haar kleindochter wel eens geweest zou kunnen zijn.
Wel ben ik op weg naar huis langs mijn werkgever gefietst. Het gaat mij namelijk niet gebeuren dat ik dankzij een verwarde man mijn baan verlies.
zondag, februari 26, 2006
"death to everyone is gonna come.."
Omdat we een foto-shoot op tv zagen die plaatsvond op een begraafplaats, ín een kist, ín een gegraven graf, kwam opeens in haar op dat ze wel eens zou willen weten hoe het voelt om in een kist te liggen. Alvast. Want misschien kom je dan wel tot de ontdekking dat je liever op je zij ligt dan op je rug...
Op de verjaardag later die avond kregen we het er opnieuw over. Net toen zij en ik besloten ook werkelijk binnenkort een afspraak te maken bij een uitvaartondernemer om eens wat kisten van dichtbij te gaan bekijken vertelde een vriend van ons dat er een aantal kisten op zijn werk staan. Rekwisieten. Nu nog in de vrachtwagen, want op tour, maar uiteindelijk komen ze daar uit. Wij hebben hem onmiddellijk laten weten dat we ons aanbevolen houden voor dat moment. Want we menen het. Wij willen wel eens weten hoe het is om in een kist te liggen voordat het moment daar is dat het onvermijdelijk is geworden.
Waar ik nogal verbaasd over was, is dat het niet voor iedereen zo makkelijk/normaal is om over de dood te praten. Een vriendin vond dat we maar depressieve onderwerpen bespraken en zei dat het 'not done' was voor haar. Ik vraag me af of dat misschien cultuurgebonden is, maar dat durfde ik op dat moment niet meer te vragen.
Op de verjaardag later die avond kregen we het er opnieuw over. Net toen zij en ik besloten ook werkelijk binnenkort een afspraak te maken bij een uitvaartondernemer om eens wat kisten van dichtbij te gaan bekijken vertelde een vriend van ons dat er een aantal kisten op zijn werk staan. Rekwisieten. Nu nog in de vrachtwagen, want op tour, maar uiteindelijk komen ze daar uit. Wij hebben hem onmiddellijk laten weten dat we ons aanbevolen houden voor dat moment. Want we menen het. Wij willen wel eens weten hoe het is om in een kist te liggen voordat het moment daar is dat het onvermijdelijk is geworden.
Waar ik nogal verbaasd over was, is dat het niet voor iedereen zo makkelijk/normaal is om over de dood te praten. Een vriendin vond dat we maar depressieve onderwerpen bespraken en zei dat het 'not done' was voor haar. Ik vraag me af of dat misschien cultuurgebonden is, maar dat durfde ik op dat moment niet meer te vragen.
zondag, februari 19, 2006
Weet u nog?
Luister, ik heb uw hulp nodig.
Want weet u nog; Mario uit Spijkerhoek; Michiel Kerbosch?
Wat ik graag wil weten is of hij nou de opa speelt in de commercial van de KPN waarin de kleinzoon de kaarsjes uitblaast via de mobiele telefoon.
En ik wil dat graag weten omdat Rick en ik er naar keken en hij zei van wel en ik zei van niet. We hebben dus een patstelling.
Weet u het en heeft u bewijs, dan houden wij ons aanbevolen!
Want weet u nog; Mario uit Spijkerhoek; Michiel Kerbosch?
Wat ik graag wil weten is of hij nou de opa speelt in de commercial van de KPN waarin de kleinzoon de kaarsjes uitblaast via de mobiele telefoon.
En ik wil dat graag weten omdat Rick en ik er naar keken en hij zei van wel en ik zei van niet. We hebben dus een patstelling.
Weet u het en heeft u bewijs, dan houden wij ons aanbevolen!
zaterdag, februari 18, 2006
Ware woorden
'Wat heb je in je koffie?'
- 'Suiker en melk.'
De vrouw trekt een pakje koffiemelk open en zet deze samen met de suikerpot op tafel.
Ze schenkt twee koppen koffie in en loopt weer terug naar de keuken.
'Of wil je warme melk?'
- 'Nee hoor, zo is het prima.'
'Ik heb zelf altijd liever gewone melk. Ik heb het idee dat ik dat beter verdraag.'
- 'Ik neem thuis ook altijd gewone melk, het is milder en minder zoet.'
'Wil je dan niet liever gewone melk nu?'
- 'Nee, de koffiemelk zit er al in.'
'Je moet wel zeggen wat je lekker vindt. Als je niet vertelt wat je lekker vindt, leert niemand je kennen.'
Het tweede kopje koffie wordt gedronken met gewone melk.
- 'Suiker en melk.'
De vrouw trekt een pakje koffiemelk open en zet deze samen met de suikerpot op tafel.
Ze schenkt twee koppen koffie in en loopt weer terug naar de keuken.
'Of wil je warme melk?'
- 'Nee hoor, zo is het prima.'
'Ik heb zelf altijd liever gewone melk. Ik heb het idee dat ik dat beter verdraag.'
- 'Ik neem thuis ook altijd gewone melk, het is milder en minder zoet.'
'Wil je dan niet liever gewone melk nu?'
- 'Nee, de koffiemelk zit er al in.'
'Je moet wel zeggen wat je lekker vindt. Als je niet vertelt wat je lekker vindt, leert niemand je kennen.'
Het tweede kopje koffie wordt gedronken met gewone melk.
donderdag, februari 16, 2006
You've gotta move....
Gespot in Zwolle, alwaar ik een lezing en workshop volgde waarna ik zo vol was van alles wat met interventies en letters en graffiti te maken heeft dat ik nog een paar uur heb lopen zweven.
Waarschijnlijk krijg ik binnenkort een lijstje met alle leuke, vette en goede kunstenaarslinks, dus die zal ik u dan niet onthouden.
dinsdag, februari 14, 2006
vilten
zondag, februari 12, 2006
the football factory
Zag ik vanavond. Tjonge wat wordt daar veel in gemept. En wat klinken de klappen hard! En toch weet de maker sympathie bij me op te wekken voor de klootzakken. En dat vond ik goed.
Nu eerst maar even iets anders doen anders wordt dit een naar nachtje slapen...
zaterdag, februari 11, 2006
Hoe het was? Kijk!
- edit - Ik begrijp van Felix dat de video het niet doet. Mocht je hem toch willen zien dan kan het ook hier. Bedankt dat je het even liet weten Felix!
woensdag, februari 08, 2006
the Debbies spelen!
Aanstaande donderdag 9 februari spelen the Debbies in Metropool Hengelo (OV).
Ze spelen in het voorprogramma van Ruckfallzieher. En ik zeg u; HET IS EEN AANRADER!
Bent u nog niet overtuigd door mij, laat u dan overtuigen door de muziek die ze maken. Ga naar hun site, klik op mp3 en leg uw oor te luister.
Wát zeg ik? Download gewoon sowieso hun nummers, want natuurlijk is het fijn om er bij te zijn en ze live te zien, maar de nummers hebben om te luisteren wanneer u maar wilt, daar is ook wat voor te zeggen.
Ik ga het allebei doen. Hopelijk u ook en dan zie ik u daar. Kunnen we later tegen elkaar zeggen dat wij ze nog zagen, toen, in dat kleine zaaltje in Metropool, toen ze nog niet zo bekend waren...
familie
Gisteren dacht ik aan ze. En in impuls belde ik op. Ik kreeg mijn tante aan de telefoon, die als eerste riep; "leef jij ook nog!?!", waarop ik zei; "Ja".
Ik vertelde dat ik aan haar dacht en dat ik daarop besloot te bellen. En vroeg of het goed was dat ik een keer koffie kwam drinken en wanneer dat dan zou schikken.
Vanavond was ik dus daar. Om iets over acht. Koffietijd. 'Goede tijden' stond aan; iets wat ik al verwacht had. Na anderhalf jaar was ik voor het eerst weer bij mijn tante. De zus van mijn moeder. Ze lijkt op haar inmiddels. Ongeveer even groot als mijn moeder was. Wat grijzer dan vroeger. Wat fijn om zo dicht bij iemand te zijn die je mist. Ik denk dat ik vanavond dichterbij mijn moeder was dan ik in tijden ben geweest. En dat was fijn!
Na in een paar uur te hebben bijgepraat over de afgelopen anderhalf jaar en iedereen besproken te hebben die enigszins relevant leek, vertrok ik weer. Met het aanbod dat ze een keer koffie bij mij komt drinken. En met het tot gauw en anders misschien over een jaar(*grijns*), fietste ik naar mijn huis aan de andere kant van de brug.
Ik vertelde dat ik aan haar dacht en dat ik daarop besloot te bellen. En vroeg of het goed was dat ik een keer koffie kwam drinken en wanneer dat dan zou schikken.
Vanavond was ik dus daar. Om iets over acht. Koffietijd. 'Goede tijden' stond aan; iets wat ik al verwacht had. Na anderhalf jaar was ik voor het eerst weer bij mijn tante. De zus van mijn moeder. Ze lijkt op haar inmiddels. Ongeveer even groot als mijn moeder was. Wat grijzer dan vroeger. Wat fijn om zo dicht bij iemand te zijn die je mist. Ik denk dat ik vanavond dichterbij mijn moeder was dan ik in tijden ben geweest. En dat was fijn!
Na in een paar uur te hebben bijgepraat over de afgelopen anderhalf jaar en iedereen besproken te hebben die enigszins relevant leek, vertrok ik weer. Met het aanbod dat ze een keer koffie bij mij komt drinken. En met het tot gauw en anders misschien over een jaar(*grijns*), fietste ik naar mijn huis aan de andere kant van de brug.
dinsdag, februari 07, 2006
sinterklaas
Zij is net terug uit Canada. Toen we afgelopen woensdag in de kroeg zaten herinnerden we ons opeens dat we elkaar geen gelukkig nieuwjaar hadden gewenst, waarna een opsomming volgde van wat we allemaal nog meer niet hadden gedaan. En toen kwamen we bij sinterklaas.
Niet veel later hadden we besloten dat we dat dan nog moesten vieren; 5 februari leek daar een uitstekende datum voor. Lootjes werden getrokken (het valt nog niet mee om jezelf niet te trekken met twee lootjes!) er werd besloten dat we zouden strijden om wie het kleinste kadotje zou geven en er moesten natuurlijk pepernoten en speculaas bij.
Aldus geschiedde.
Ik bakte thuis koekjes, waarvan 1 chocoladekoekje in de vorm van een K van haar voornaam, en probeerde er ook een paar pepernoten van te fabriceren.
Zij dokterde een recept uit met speculaas, wat ik u natuurlijk niet kan onthouden:
benodigdheden:
Een pakje speculaas
rijst
tofu
champignons
(bami/nasi)kruiden
kaneel
suiker
chocolademelk
Kook de rijst zoals op de verpakking aangegeven.
Wanneer de rijst gaar is voeg je wat suiker en kaneel aan de rijst toe.
Doe ondertussen wat olie in een pan en bak daarin de tofu en champignons. Voeg na verloop van tijd het zakje (bami/nasi)kruiden toe aan de tofu en champignons.
Wanneer de rijst en tofu bijna klaar zijn kun je chocolademelk in een pan verwarmen zodat deze op tijd klaar is om met het eten te serveren.
Breek wat speculaas in stukjes en creeër hiermee een bodem in elk bord.
Schep met een ruime lepel één a twee bolletjes rijst aan de ene kant van het bord.
Voeg vervolgens het tofumengsel toe aan het bord.
Inmiddels zal de chocolademelk warm zijn en kunt u deze tegelijk met het eten serveren.
Eet smakelijk!
Niet veel later hadden we besloten dat we dat dan nog moesten vieren; 5 februari leek daar een uitstekende datum voor. Lootjes werden getrokken (het valt nog niet mee om jezelf niet te trekken met twee lootjes!) er werd besloten dat we zouden strijden om wie het kleinste kadotje zou geven en er moesten natuurlijk pepernoten en speculaas bij.
Aldus geschiedde.
Ik bakte thuis koekjes, waarvan 1 chocoladekoekje in de vorm van een K van haar voornaam, en probeerde er ook een paar pepernoten van te fabriceren.
Zij dokterde een recept uit met speculaas, wat ik u natuurlijk niet kan onthouden:
benodigdheden:
Een pakje speculaas
rijst
tofu
champignons
(bami/nasi)kruiden
kaneel
suiker
chocolademelk
Kook de rijst zoals op de verpakking aangegeven.
Wanneer de rijst gaar is voeg je wat suiker en kaneel aan de rijst toe.
Doe ondertussen wat olie in een pan en bak daarin de tofu en champignons. Voeg na verloop van tijd het zakje (bami/nasi)kruiden toe aan de tofu en champignons.
Wanneer de rijst en tofu bijna klaar zijn kun je chocolademelk in een pan verwarmen zodat deze op tijd klaar is om met het eten te serveren.
Breek wat speculaas in stukjes en creeër hiermee een bodem in elk bord.
Schep met een ruime lepel één a twee bolletjes rijst aan de ene kant van het bord.
Voeg vervolgens het tofumengsel toe aan het bord.
Inmiddels zal de chocolademelk warm zijn en kunt u deze tegelijk met het eten serveren.
Eet smakelijk!
maandag, februari 06, 2006
puzzelen
Misschien bent u benieuwd wat ik doe nu ik niet zo frequent post...
Het is bijna hetzelfde als puzzelen, vooral het deel 'er niet bij weg kunnen lopen zonder te blijven kijken of je toch nog een passend stukje ziet'.
Ik zoek de dubbelen in de zak met zo'n 500(waarschijnlijk een te lage schatting) fotorandjes, die ik van de aardige mensen van het postkantoor gekregen heb. Eerst kreeg ik alleen maar enkelen, maar nu studenten twee foto's in moeten leveren voor hun ov-chipkaart dus dubbelen... en die liggen niet op volgorde of netjes aan elkaar in die tas... pffff.
Gisteren was ik na een dag fotorandjes uitzoeken naar de kroeg en merkte opeens de 'beroepsdeformatie'; terwijl ik naar de mensen keek schonk ik met name veel aandacht aan hun hals/kraag/trui, want ja, stel dat er nog een exemplaar van die zou rondlopen, hoe zou ik die dan herkennen....
woensdag, februari 01, 2006
vraag
Op welk punt wordt zelfacceptatie een excuus om te (blijven) doen wat je doet?
