zondag, februari 26, 2006

 

"death to everyone is gonna come.."

Omdat we een foto-shoot op tv zagen die plaatsvond op een begraafplaats, ín een kist, ín een gegraven graf, kwam opeens in haar op dat ze wel eens zou willen weten hoe het voelt om in een kist te liggen. Alvast. Want misschien kom je dan wel tot de ontdekking dat je liever op je zij ligt dan op je rug...

Op de verjaardag later die avond kregen we het er opnieuw over. Net toen zij en ik besloten ook werkelijk binnenkort een afspraak te maken bij een uitvaartondernemer om eens wat kisten van dichtbij te gaan bekijken vertelde een vriend van ons dat er een aantal kisten op zijn werk staan. Rekwisieten. Nu nog in de vrachtwagen, want op tour, maar uiteindelijk komen ze daar uit. Wij hebben hem onmiddellijk laten weten dat we ons aanbevolen houden voor dat moment. Want we menen het. Wij willen wel eens weten hoe het is om in een kist te liggen voordat het moment daar is dat het onvermijdelijk is geworden.

Waar ik nogal verbaasd over was, is dat het niet voor iedereen zo makkelijk/normaal is om over de dood te praten. Een vriendin vond dat we maar depressieve onderwerpen bespraken en zei dat het 'not done' was voor haar. Ik vraag me af of dat misschien cultuurgebonden is, maar dat durfde ik op dat moment niet meer te vragen.


Comments:
Cultuurgebonden is het zeker. Niet voor niets gaat men in diverse contreinen in het positieve wit gekleed naar een uitvaart. Eigenlijk raar dat de christelijke westerse wereld een reis naar de hemel betreurt.

Over liggen in kisten gesproken: kijk eens naar de nederlandse thirller Spoorloos uit 1988.
 
Ben er alleen niet erg nieuwsgierig naar, hoe dat nou ligt...
 
bonnie prince bonnie billy! jij wramplet warempel! (zie kluun)

ik zat eens op een begraafplaats, en merkte na een tijdje dat het moeilijk werd om weer op te staan en gewoon, je weet wel, boodschapjes doen enzo (want ik was zo maar wat aan het wandelen geslagen),.. het is er zo ´gestopt´.

trouwens ik denk de laatste tijd ook wel eens aan cremeren.. wat denk je daar dan van? dat kun je dan weer niet echt goed voorbereiden he? alhoewel, de oven bekijken kan...

ahum, tijd voor een hapje lucht,

kus, kam
 
@Kam: Mijn papa en mama waren er vroeg bij en hebben al toen ik net geboren was een uitvaartverzekering voor me afgesloten. Is dus inmiddels al afbetaald, dus alles is geregeld. Incluisief het cremeren. En wat ik daar van denk.... dat weet ik eerlijk gezegd nog niet. Maar ook voor cremeren heb je een kist nodig.
 
@Kam: en by the way... Kluun ??
 
Het zou een stuk gemakkelijker zijn als we gemakkelijker over dood zouden kunnen praten.
En over ziekte, trouwens. En over ouderdom.

Het is cultuurgebonden, ja, daar ben ik van overtuigd. Wij leven veel te veel in een soort maakbaarheidsgeloof. Alsof al onze vindingen ons nu wel moeten behoeden voor de dood. Wel, helaas, dat doen ze niet...
 
@Peet: Nee, dat doen ze inderdaad niet, terwijl ons verwachtingspatroon er wel vanuit gaat wat de teleurstelling dan alleen maar groter maakt. Goed om over te spreken dus lijkt me.
 
Ik heb in twee leesbeurten (maar het had er ook 1 kunnen zijn; er moest even geslapen worden, zeg maar) het boek "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun (www.Kluun.nl) gelezen. Hij gebruikt heel veel wramples (tekst samples). Ik weet niet of het zijn idee is of dat het al eerder werd gedaan. Maar zo begint hij elk hoofdstuk met een bijpassende songtekst. En dat deed jij ook!
x kam
 
Een reactie posten

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?