súsaa's

Zo! Alsof het zo heeft moeten zijn trof ik vannacht dit supercoole slakje aan. Tja, wat kan ik dan anders doen dan eer geven aan wie de eer toe komt en hem/haar naar Rick noemen :-D

Geweldig, ik leer HTML, wat leuk! Echt, ik heb gister een klein beetje (echt niet veel) geleerd over wat wat is en welke tags ik moet gebruiken en hoe het zit met kleuren, en het is echt superleuk om te doen. Heb meteen ook maar hier even een verandering gemaakt, waar overigens niet veel html aan te pas is gekomen, maar nu heeft wel elke slak zijn eigen plekje, en de nieuwste slakken komen steeds bovenaan te staan. Tadaa! Ik moet eerlijk toegeven dat het nog niet zo efficient is allemaal, maar ooit leer ik dat en komt het helemaal goed! *grijns*

Zaterdagavond hadden we aan tafel een heel gesprek over onze leuke huisdieren en dat ze pas rond half twee opduiken. Onze visite vond het allemaal niet zo denderend, dus toen ze de keuken inliep en semi-gilde toen dachten we: grapje, maar nee hoor, daar zat Willie . En die hebben we met z'n allen even aanschouwd en aan ons laten proeven. Willie had namelijk de vinger van Rick bereikt en hij voelde hoe het voelt als een slak eet; een schrapend gevoel van boven naar beneden wat we dus allemaal even moesten voelen! Eerst Rick, toen Esther en als laatste ik. Later die avond(16-4-05), heeft Benji ons ook nog een bezoek gebracht, maar dat was dus weer rond de normale tijd.
De avond erna kwamen Anne en Dagmar ons verblijden met een bezoek

We vragen ond inmiddels al een tijdje af waar de slakken toch vandaan komen en wat hun doel is, helemaal omdat Benji ons vermoedelijk maandagavond weer kwam bezoeken. En tot slot kregen we dinsdagavond Sanne op bezoek, de laatste in deze bak vol slakken. Nu ga ik eerst maar eens bezig een echte plek voor ze te creeeren op mijn blog, want zo kan het niet langer.

Vannacht om een uur of twee werd de visite van de buren uitgezwaaid. Vermoedelijk dochter, schoonzoon en kleinkind. Tuterdetuuut, en weg waren ze. En de buurvrouw moet gedacht hebben; 'Dit is mijn kans, hier heb ik al de hele avond (als het niet langer is) op gewacht. Eens kijken, het is kwart over twee...Ja! Het uitgelezen moment om mijn man nu maar eens te vertellen wat ik van hem vind.'
En dit ging dus op een echt vrouwelijke manier als je het mij vraagt. Ik vermoed dat de man zich van geen kwaad bewust is geweest omdat het gebeuren waar zijn vrouw kwaad over was al lang geleden is voorgevallen, of omdat ze ergens ruzie over maakt terwijl dat niet de reden is dat ze kwaad is. In ieder geval bleef de buurvrouw haar stem verheffen, hem uitdagen om te reageren en als hij dat dan deed dan riep ze cynisch; 'Nou mooi!' En begon ze een seconde later overnieuw. De man bleef rustig, ik heb zijn stem niet of nauwelijks gehoord, maar af en toe kon ik horen dat hij zijn geduld ook een beetje verloor omdat hij blijkbaar die avond toch niks meer zou kunnen zeggen wat het goed zou maken. Deze avond was voor haar, wat er ook zou gebeuren. Na een uur op deze manier aan te hebben gemodderd en de buurman nog steeds niet op hetzelfde volume antwoord gaf, ging de buurvrouw naar boven. Er werd met de deur gesmeten en nadat ik de klik-klak van het lampkoord hoorde, vermoedde ik dat ze ging slapen dus draaide ik me ook weer om in bed om verder te slapen.
Klik-Klak, weer het lampkoord, waarna drukke voetstappen de slaapkamer uit gingen richting woonkamer. De buurvrouw had zich duidelijk iets bedacht wat ze haar man nog voor de voeten kon gooien; 'Wat nou, ruzie voorbij?!? Ik vond nog een steen om mee te gooien, dus komt 'ie! Hier! Pak aan!'
Ik denk dat de buurman op de bank heeft geslapen, de buurvrouw ging in ieder geval weer naar boven, klik-klakte het lampkoord en daarna was het stil.
'Eindelijk! Slapen!',dacht ik, maar niets bleek minder waar.
Ken je dat, dat je wakker wordt 's nachts en dat als je dan maar snel genoeg je ogen weer dicht doet je redelijk snel weer verder slaapt? Nou, dit had duidelijk te lang geduurd, want moe was ik nog wel, maar omdraaien en verder slapen zat er echt niet in. Ik wist na een half uur wel zeker dat de buurvrouw het ruziemaken had opgegeven, maar ik heb me in die tijd ook meermalen afgevraagd hoe ik ze netjes zou kunnen vragen of ze de volgende keer wat zachter ruzie willen maken....


Oh ja, voor ik het vergeet... Ik was niet de enige die aan het nachtbraken was vannacht, maar of Rene ook last had van de ruzie van de buren....

Hennie
Originally uploaded by susna.

Nadat ik gisteren nogal teleurgesteld was over het uitblijven van bezoek maakte Hennie het ruimschoots goed door het blijkbaar zo gezellig te vinden bij ons thuis dat de keuken niet meer genoeg voor hem/haar was. Hennie besloot de barriere deur-naar-woonkamer te nemen en trof daar een mooie houten vloer aan. Dat is nog eens wat anders dan koude tegels! De pret voor Hennie was echter van korte duur. Het is namelijk zo dat wij het inmiddels aardig gewend zijn om het licht aan te doen en op te passen waar we gaan staan bij het betreden van de keuken, maar onze woonkamer waanden wij vrij van naaktslakken. Dus toen esther gisteravond besloot te gaan slapen onderbrak ze de korte ontdekkingstocht van Hennie abrupt door op hem/haar te gaan staan. Gebleken is dat Esther daar meer last van heeft dan Hennie, althans dat nemen we voor het moment aan, want Hennie herstelde zich redelijk snel en leek geen schram of deuk te hebben overgehouden aan deze botsing, terwijl Esther nu nog voorzichtiger door het huis loopt en het gevoel van naakslak-onder-voet niet snel zal vergeten.
Nadat we Hennie de vrijheid hadden verschaft en Esther enigszins was bijgekomen bleek dat we Pedro over het hoofd hadden gezien. Dus het uitblijven van bezoek gisternacht is ruimschoots gecompenseerd door Hennie en Pedro. Nu is nog de vraag of de aanvaring tussen Esther en Hennie gevolgen heeft voor toekomstig bezoek, we wachten het in spanning af.

lieveprullenbak(1)_2
Originally uploaded by susna.

Heel Utrecht staat er waarschijnlijk vol mee, maar dat deert me niet, ik vind het geweldig om dit steeds tegen te komen. En wie wil er nou niet steeds weer lezen dat je lief gevonden wordt :-)
Deze foto is gemaakt door Esther

bobbie
Originally uploaded by susna.

De nieuwste; Bobbie

naaktslak10042005(4)
Originally uploaded by susna.

Omdat ik nu bijna elke nacht wel weer tegen een nieuw huisdier aanloop heb ik besloten dat het tijd wordt ze namen te geven. Meet Frits.

's Nachts als de lamp in de keuken uit is en het vochtig, regenachtig of een beetje warm en broeierig is, dan hebben we huisdieren in de keuken. Het is dan ook zaak om altijd de lamp aan te doen als je bij ons naar de w.c. (want door de keuken) moet want voor je het weet hebben we er één minder. Telkens als ik er weer één ontdek dan haal ik een kartonnetje te voorschijn en help hem/haar sneller naar buiten, ik ben niet zo'n zoutstrooier. We zullen het er maar op houden dat de slakken die ik tegenkom geluk hebben omdat ze sneller buiten zijn dan in eerste instantie gedacht (als ze dit al bedenken...) en dan ga ik er voor het gemak ook maar van uit dat dat dan hun reisbestemming is, anders zijn ze nog verder van hun doel verwijderd.

Zaterdag zat ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens in de trein. Ik heb nooit echt een hekel gehad aan treinreizen ondanks de NS en sinds mijn ov er niet meer is had ik al lang niet meer in de trein gezeten, dus ik had er zin in!
De reis ging naar Utrecht en het was als vanouds treinreizen; beetje loeren naar mensen, binnenpretjes hebben om dingen die mensen zeggen of om hoe ze half kwijlend in slaap sukkelen en natuurlijk je ergeren aan mensen die te luidruchtig bellen. Ik zat in een vierzit, in de hoek bij het raam en ik had het me gemakkelijk gemaakt dus een krantje op de bank tegenover me gelegd, mijn schoenen uitgetrokken en voeten op de bank. Dit misschien tot grote ergenis van anderen, maar goed. Hele prettige reis gehad totdat ik Apeldoorn binnenreed. In Apeldoorn werd het erg druk in de trein en ik ben natuurlijk de beroerdste niet dus ik deed mijn voeten van de bank en maakte plaats voor drie Hindoestaanse mannen. Tot zover geen probleem. Totdat de hindoestaanse man schuin tegenover me besloot het zich ook maar eens ongegeneerd gemakkelijk te maken en wijdbeens ging zitten met zijn hand in zijn kruis en afwisselend aan het krabben en friemelen sloeg. Al pratend in hun eigen taal en af en toe lachend en blikken werpend (wat vast subjectief en paranoia is van mijn kant) werd de treinreis voortgezet. En omdat ik ook niet echt een mogelijkheid zag om te vertrekken uit mijn positie want ik zat met mijn voeten op mijn schoenen vast in het hoekje bij het raam, besloot ik toen maar stoicijns uit het raam te gaan staren, hopend dat dit moment snel voorbij zou gaan. Nog een half uur en dan zou ik in Utrecht zijn, 'zou ik het uithouden tot die tijd???' Gelukkig zat hun reis er in Amersfoort al weer op dus echt lang heeft het niet geduurd al met al, maar dit waren toch de langste zeven minuten die ik in tijden in een trein heb meegemaakt.

Op een bankje in een park in Utrecht...

Vannacht droomde ik dat ik zwanger was. Dit heb ik ook al eens vaker gedroomd en meestal heb ik dan 's ochtends als eerste reflex bij het wakker worden dat ik aan mijn buik voel of het echt zo is. Vannacht was het anders. Ik wist namelijk de hele nacht; "ik droom dat ik zwanger ben, dus ik kan niet op mijn buik slapen". Maar weten dat ik het droom resulteerde er niet in dat ik het daardoor kon relativeren, dus bleef ik maar draaien en me zwanger voelen en verder dromen. Ik viel telkens weer terug in die droom. En vanochtend bij het wakker worden is het gevoel dus nog steeds niet weg. En zou het dan ook werkelijk zo voelen als je zwanger bent?

Ik ben dus net een week geleden verhuisd en ken dus nog niet alle geluiden van het nieuwe huis. Daarbij komt dat er twee of drie weken geleden een poging tot inbraak is geweest bij vrienden van ons drie huizen verderop, en nu schrik ik me dus steeds een ongeluk..... van de verwarming die aanspringt! *zucht*