zaterdag, juni 11, 2005
Slakkenbak update
Ik heb de slakkenbak weer ge-update, want dat ik ze niet post wil nog niet zeggen dat ze niet langskomen. Vandeweek kreeg ik een mail toegestuurd van Weaske;
Hey Súsaa,
Laatst sprak ik nog Dagmar bij mij in de straat. Daar was ik tamelijk verbaasd over, ik had niet verwacht dat hij het deze grote afstand door de stad zonder scheuren zou overleven. Kennelijk heeft ie toch wel een sterk karakter en is zeer voorzichtig geweest om maar niet in het profiel van afgetrapte kisten te geraken. Misschien weet je het nog niet, maar Dagmar is halsoverkop je huis uit gevlucht. Zelf begrijp ik ook niet helemaal waar dat door komt, maar tussen de verwarde regels door begreep ik dat ie Benji naar de andere zijde van het bestaan heeft geholpen. Per ongeluk, dat snap je. Het zit zo; ergens in de vorige week had Dagmar zin een in een heerlijke uitgebreide lunch. Die gedachte voerde hem naar de achtertuin, alwaar heerlijk vers vlees te krijgen is voor een vriendelijk prijs. Stuinend door de uitgestrekte tuin viel z'n blik op dat ene stuk vlees. Denk aan een rommelmarkt waar je een beetje op en neer sjokt tot je plots oog in oog staat met dat ene voorwerp, waar je onbewust al jaren naar op zoek bent. Dagmar besefte dat de dag niet meer stuk kon en er begon al een euforisch gevoel van zijn zachte lichaam bezit te nemen. Opgewonden kroop hij steeds dichter bij, opgaand in het vooruitzicht van een hemelse maaltijd. In zijn beleving was een dergelijke hap al een culinaire hoogstand maar eenmaal aangekomen bij zijn -bijna- aanwinst wist ie dat niets meer een geslaagde middagmaal in de weg stond. Niet veel later was hij alweer op weg maar huis, met in zijn buidelzak een prachtig stuk vlees. Flink de pas erin en op zijn tijd lastte hij een rust pauze in om met een genoeglijke blik op zijn aankomende lunch weg te kwijlen.
Aangekomen in zijn ruime holletje besloot Dagmar eerst even uit te rusten van de lange wandeling. Zijn lunch moest maar even wachten en hij ging ontspannen op zijn favoriete stukje grond liggen. Plots was er iets dat hij niet thuis kon brengen. Maar wat? Zijn blik voerde langzaam langs alle wanden van de ruimte. Er moest iets veranderd zijn maar hoe hij ook keek hij kon het niet vinden. Alles stond nog exact zoals eerder die dag. Toen hoorde hij een zacht gekerm. In eerste instantie leek het uit het huis te komen, dat gebeurt wel vaker maar
deze keer bleek het geluid niet zo dof als gebruikelijk. Nu bleef hield hij even zijn adem in om goed te kunnen luisteren. Het onregelmatige gekerm hield aan. Soms met een halve pauze, een andere keer versneld. Met gespitste oren leek het hem dat het geluid van buiten afkomstig moest zijn. Dagmar begon enigszins nerveus te worden van het lome indringende ritme en besloot de herkomst ervan te achterhalen. Het zou toch niet zo zijn dat zijn voorgenomen lunch hierdoor verpest word. Traag ging hij weer de weg in die hij zojuist had gevolgd bij het binnenstappen.
Benji had in diezelfde namorgen een flinke schoonmaak gehouden. Alle stille getuigen van de feesten die de afgelopen tijd plaats hadden in het ondergrondse deel van het huisje moesten toch eindelijk eens opgeruimd worden. Het moet ook één van die laatste feesten zijn geweest dat Dagmar zich ten overvloede te goed deed aan de hippe illegale drankjes en aldrinkende vergat dat wat erin gaat er ook weer uit moet. Deze sterk visueel aanzwellende gedachte bracht bij Benji promt een kokhalsend gevoel naar boven. Niet zo sterk als in die nacht maar het had toch zeker zijn uitwerking op de sponzige maag. Uit alle macht probeerde Benjii deze beelden uit de gedachten te persen en spoedde zich naar buiten om daar op het warme mos even lekker te gaan liggen. Nauwelijks bij de tuin aangekomen flitste Dagmar, zonder enig moment uit te kijken, als een bezetene naar binnen.
Treurig was dat Dagmar zo in beslag genomen werd door zijn lunch dat de val voor de mieren nog in de ingang was geplaatst. Het was nog zijn eigen idee geweest op deze val te plaatsen terwijl niet iedereen zo het nut ervan inzag. Aangetikt door de openslaande deur schoof de val een stuk naar binnen. Net op het moment dat Benji met een gehaasde grijze blik de weg naar buiten zocht.
Tja, Súsaa, nu kun je je wel een beetje voorstellen wat zich hierna heeft afgespeeld in het holletje. Dagmar is er door verscheurd en durft de rest niet meer onder ogen te komen. Ik denk dat hij zich erg schuldig voelt over deze trieste toestand. Nog net kon ik zien dat hij achterlangs vertrok richting Hengelo.
En dit is wat ik vervolgens aantrof onderweg naar de Aki...
Hey Súsaa,
Laatst sprak ik nog Dagmar bij mij in de straat. Daar was ik tamelijk verbaasd over, ik had niet verwacht dat hij het deze grote afstand door de stad zonder scheuren zou overleven. Kennelijk heeft ie toch wel een sterk karakter en is zeer voorzichtig geweest om maar niet in het profiel van afgetrapte kisten te geraken. Misschien weet je het nog niet, maar Dagmar is halsoverkop je huis uit gevlucht. Zelf begrijp ik ook niet helemaal waar dat door komt, maar tussen de verwarde regels door begreep ik dat ie Benji naar de andere zijde van het bestaan heeft geholpen. Per ongeluk, dat snap je. Het zit zo; ergens in de vorige week had Dagmar zin een in een heerlijke uitgebreide lunch. Die gedachte voerde hem naar de achtertuin, alwaar heerlijk vers vlees te krijgen is voor een vriendelijk prijs. Stuinend door de uitgestrekte tuin viel z'n blik op dat ene stuk vlees. Denk aan een rommelmarkt waar je een beetje op en neer sjokt tot je plots oog in oog staat met dat ene voorwerp, waar je onbewust al jaren naar op zoek bent. Dagmar besefte dat de dag niet meer stuk kon en er begon al een euforisch gevoel van zijn zachte lichaam bezit te nemen. Opgewonden kroop hij steeds dichter bij, opgaand in het vooruitzicht van een hemelse maaltijd. In zijn beleving was een dergelijke hap al een culinaire hoogstand maar eenmaal aangekomen bij zijn -bijna- aanwinst wist ie dat niets meer een geslaagde middagmaal in de weg stond. Niet veel later was hij alweer op weg maar huis, met in zijn buidelzak een prachtig stuk vlees. Flink de pas erin en op zijn tijd lastte hij een rust pauze in om met een genoeglijke blik op zijn aankomende lunch weg te kwijlen.
Aangekomen in zijn ruime holletje besloot Dagmar eerst even uit te rusten van de lange wandeling. Zijn lunch moest maar even wachten en hij ging ontspannen op zijn favoriete stukje grond liggen. Plots was er iets dat hij niet thuis kon brengen. Maar wat? Zijn blik voerde langzaam langs alle wanden van de ruimte. Er moest iets veranderd zijn maar hoe hij ook keek hij kon het niet vinden. Alles stond nog exact zoals eerder die dag. Toen hoorde hij een zacht gekerm. In eerste instantie leek het uit het huis te komen, dat gebeurt wel vaker maar
deze keer bleek het geluid niet zo dof als gebruikelijk. Nu bleef hield hij even zijn adem in om goed te kunnen luisteren. Het onregelmatige gekerm hield aan. Soms met een halve pauze, een andere keer versneld. Met gespitste oren leek het hem dat het geluid van buiten afkomstig moest zijn. Dagmar begon enigszins nerveus te worden van het lome indringende ritme en besloot de herkomst ervan te achterhalen. Het zou toch niet zo zijn dat zijn voorgenomen lunch hierdoor verpest word. Traag ging hij weer de weg in die hij zojuist had gevolgd bij het binnenstappen.
Benji had in diezelfde namorgen een flinke schoonmaak gehouden. Alle stille getuigen van de feesten die de afgelopen tijd plaats hadden in het ondergrondse deel van het huisje moesten toch eindelijk eens opgeruimd worden. Het moet ook één van die laatste feesten zijn geweest dat Dagmar zich ten overvloede te goed deed aan de hippe illegale drankjes en aldrinkende vergat dat wat erin gaat er ook weer uit moet. Deze sterk visueel aanzwellende gedachte bracht bij Benji promt een kokhalsend gevoel naar boven. Niet zo sterk als in die nacht maar het had toch zeker zijn uitwerking op de sponzige maag. Uit alle macht probeerde Benjii deze beelden uit de gedachten te persen en spoedde zich naar buiten om daar op het warme mos even lekker te gaan liggen. Nauwelijks bij de tuin aangekomen flitste Dagmar, zonder enig moment uit te kijken, als een bezetene naar binnen.
Treurig was dat Dagmar zo in beslag genomen werd door zijn lunch dat de val voor de mieren nog in de ingang was geplaatst. Het was nog zijn eigen idee geweest op deze val te plaatsen terwijl niet iedereen zo het nut ervan inzag. Aangetikt door de openslaande deur schoof de val een stuk naar binnen. Net op het moment dat Benji met een gehaasde grijze blik de weg naar buiten zocht.
Tja, Súsaa, nu kun je je wel een beetje voorstellen wat zich hierna heeft afgespeeld in het holletje. Dagmar is er door verscheurd en durft de rest niet meer onder ogen te komen. Ik denk dat hij zich erg schuldig voelt over deze trieste toestand. Nog net kon ik zien dat hij achterlangs vertrok richting Hengelo.
En dit is wat ik vervolgens aantrof onderweg naar de Aki...
# posted by Susan @ 2:24 p.m. 
