maandag, juli 04, 2005
Gefinished...
Vanochtend tegen een uur of elf stapten we in Amsterdam in de auto om naar het oosten van het land te rijden. Terwijl we in de auto stapten begon het een beetje te sputteren. Eenmaal opweg bleek dat we het slechte weer voorbleven, maar het bleef toch dreigend achter ons hangen...
In de auto hadden we de radio aan, en telkens kwam daar een weerbericht langs vanuit Wageningen. De weervrouw vertelde wildenthousiast over het noodweer wat over Nederland heen rolde en zich langzaam doch gestaag van het zuidwesten naar het noordoosten verplaatste.
Weer was daar de weervrouw, nu vertellend over de vette pieken die in de bui zaten, waaronder een precies boven Hilversum, en vertellend over de andere weermannen en vrouwen in het weergebouw die zelfs uit het raam hingen om het naderende geweld goed te kunnen bekijken.
'Jeetje, als iemand zo enthousiast over naderend noodweer kan praten, dan moet het ook echt wel erg zijn', dacht ik.
Het plan was dat we nog even zouden stoppen in een dorpje bij Deventer in de buurt waarna J. me op de trein zou zetten in Rijssen, maar na zelfs haar vader en moeder aan de telefoon te hebben gehad verhalend over het noodweer, besloten we dat het beter was voor mij om meteen in Rijssen op de trein te stappen, want dalijk zouden de treinen zelfs niet meer rijden...
Ik zag een beeld voor me van een grote donkere rollende wolkenmassa, net als in die science-fiction films waarbij dan een enorm ruimteschip komt aan drijven om de aarde over te nemen...
Het werd echt een soort spannende wedstrijd... zouden we het noodweer voorblijven?
Precies toen ik uit het station kwam lopen in Enschede begonnen de dikke druppels grote cirkels te vormen op de grond. Eerst nog duidelijk zichtbaar maar daarna ging het zo hard dat de grond al gauw egaal nat was...
Verloren...
In de auto hadden we de radio aan, en telkens kwam daar een weerbericht langs vanuit Wageningen. De weervrouw vertelde wildenthousiast over het noodweer wat over Nederland heen rolde en zich langzaam doch gestaag van het zuidwesten naar het noordoosten verplaatste.
Weer was daar de weervrouw, nu vertellend over de vette pieken die in de bui zaten, waaronder een precies boven Hilversum, en vertellend over de andere weermannen en vrouwen in het weergebouw die zelfs uit het raam hingen om het naderende geweld goed te kunnen bekijken.
'Jeetje, als iemand zo enthousiast over naderend noodweer kan praten, dan moet het ook echt wel erg zijn', dacht ik.
Het plan was dat we nog even zouden stoppen in een dorpje bij Deventer in de buurt waarna J. me op de trein zou zetten in Rijssen, maar na zelfs haar vader en moeder aan de telefoon te hebben gehad verhalend over het noodweer, besloten we dat het beter was voor mij om meteen in Rijssen op de trein te stappen, want dalijk zouden de treinen zelfs niet meer rijden...
Ik zag een beeld voor me van een grote donkere rollende wolkenmassa, net als in die science-fiction films waarbij dan een enorm ruimteschip komt aan drijven om de aarde over te nemen...
Het werd echt een soort spannende wedstrijd... zouden we het noodweer voorblijven?
Precies toen ik uit het station kwam lopen in Enschede begonnen de dikke druppels grote cirkels te vormen op de grond. Eerst nog duidelijk zichtbaar maar daarna ging het zo hard dat de grond al gauw egaal nat was...
Verloren...
# posted by Susan @ 4:11 p.m. 
Comments:
<< Home
het heeft de laatste 10 jaar op mijn verjaardag geregend. ik ben midden in de zomer jarig en elk jaar: regen!
# posted by 
: 11:51 p.m., juli 04, 2005
: 11:51 p.m., juli 04, 2005
wat dacht je van in dit noodweer naar de staart van een ondezeeer lopen...
bijna uitbalans raken door de wind.
Camera at5 in je smoel
en dan op het uiterste puntje dat ding inkruipen...
Een reactie posten
bijna uitbalans raken door de wind.
Camera at5 in je smoel
en dan op het uiterste puntje dat ding inkruipen...
# posted by : 12:54 p.m., juli 05, 2005
: 12:54 p.m., juli 05, 2005 << Home
