súsaa's: Val

zondag, juli 17, 2005

Val

Wanneer ik door de stad fiets dan gaat dat vrij goed. Ik ben geen roekeloze fietser.

Soms fiets ik ergens en dan steek ik bijvoorbeeld de straat over, wat net goed gaat, of ik fiets over een oneffenheid wat ook goed gaat, en dan zie ik in mijn hoofd even voor me hoe het zou zijn geweest als het mis zou zijn gegaan. En dat zijn dan ook meestal de ergst denkbare scenario's die voorbij komen. Als er bijvoorbeeld een opstaande rand is dan val ik daar op zijn minst met mijn hoofd bovenop, en als er een auto vlak achter me langsrijdt, dan grijpt 'ie nog net de achterkant van mijn fiets waardoor ik gelanceerd word en een ferme smak op het asfalt maak. Gaat vrijwel altijd gepaard met veel bloed en breuken en narigheid.

Het prettige is dat er nooit iets gebeurt als ik me zoiets voorstel. Gelukkig zullen we maar zeggen.
Maar ook weer niet, want als ik val of er gebeurt iets dan is het meestal al gebeurd voordat ik me er ook maar iets van heb kunnen voorstellen. Zo ook gisteren;
Terwijl ik de boodschappen met 1 hand achterop vasthield en met de andere hand stuurde, fietste ik door een smal paadje van 2 meter, met aan beide zijden plantenbakken met betonnen randen van 25 cm hoog. Plotseling schoot mijn hand los van het stuur door een oneffenheid waar ik overheen fietste. Mijn stuur klapte dubbel en daar ging ik. Voor ik me ook maar iets kon voorstellen zat ik met mijn fiets en de boodschappen op de grond.

Oneffenheden en grote opstaande randen waren ingrediënten van het plaatje, en hoewel ik erg geschrokken ben en nu nogal pijnlijke tenen heb en spierpijn van het schrap zetten voor de val, viel het allemaal best mee. Het was helemaal niet zo erg als ik me altijd voorstel. Pfieuw!