donderdag, september 15, 2005
mooie woorden
Gisteren was ik naar de bibliotheek.
Het was nodig. Ik ben er echt goed in om boeken te lang te houden en de boete tot ongekende hoogte te laten stijgen.
De mensen die er werken hebben ook altijd de behoefte om me dan wijsneuzerig en enigszins belerend te vertellen dat "dat toch zonde is van het geld...!?!"
Alsof ik daar op zit te wachten. Doe liever gewoon je werk en bemoei je met je eigen zaken!
Gisteren heb ik het dus niet zo ver laten komen.
Gelukkig voor die man achter de inneembalie.
Hoefde hij zich ook niet bezwaard te voelen geld aan te nemen of zich af te vragen of hij weer plaatsvervangend opvoedend moest zijn.
Terwijl ik vervolgens de planken aan het checken was naar nieuwe volle bladzijden om mee te nemen viel mijn oog op een gedichtenbundel van Tjitske Jansen; "Het moest maar eens gaan sneeuwen". Leuke voorkant, en er staat het woord sneeuw op, dus meenemen zei mijn hoofd tegen mij.
Ik heb het gisteravond gelezen. En ga dat de aankomende dagen nog wel vaker doen. Eén van de gedichten vond ik echt prachtig, met woorden die ik vaker zou willen menen dan ik nu doe, en wil ik jullie niet onthouden...
Liefste,
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar en jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.
uit: Tjitske Jansen, "Het moest maar eens gaan sneeuwen"
Het was nodig. Ik ben er echt goed in om boeken te lang te houden en de boete tot ongekende hoogte te laten stijgen.
De mensen die er werken hebben ook altijd de behoefte om me dan wijsneuzerig en enigszins belerend te vertellen dat "dat toch zonde is van het geld...!?!"
Alsof ik daar op zit te wachten. Doe liever gewoon je werk en bemoei je met je eigen zaken!
Gisteren heb ik het dus niet zo ver laten komen.
Gelukkig voor die man achter de inneembalie.
Hoefde hij zich ook niet bezwaard te voelen geld aan te nemen of zich af te vragen of hij weer plaatsvervangend opvoedend moest zijn.
Terwijl ik vervolgens de planken aan het checken was naar nieuwe volle bladzijden om mee te nemen viel mijn oog op een gedichtenbundel van Tjitske Jansen; "Het moest maar eens gaan sneeuwen". Leuke voorkant, en er staat het woord sneeuw op, dus meenemen zei mijn hoofd tegen mij.
Ik heb het gisteravond gelezen. En ga dat de aankomende dagen nog wel vaker doen. Eén van de gedichten vond ik echt prachtig, met woorden die ik vaker zou willen menen dan ik nu doe, en wil ik jullie niet onthouden...
Liefste,
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar en jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.
uit: Tjitske Jansen, "Het moest maar eens gaan sneeuwen"
# posted by Susan @ 1:32 p.m. 
