woensdag, oktober 19, 2005
performance
Goed, ik was dus gevraagd om een performance te doen bij de opening van Enter Into Acceptance. En hoewel ik de performance drie jaar geleden ook al eens heb gedaan was ik toch zenuwachtig. Dit werd zeker tien keer erger toen er een bekende voor mijn neus stond. De enige. En ik ben blij dat hij de enige was.
Om zeven uur begon officieel de opening, maar omdat er wat mij betreft nog niet genoeg mensen waren besloten we dat ik de performance om acht uur zou doen. Om half acht besloot ik me maar af te zonderen, want van enig fatsoenlijk gesprek was geen sprake meer. Ik stelde nog wel vragen aan mijn gespreksparners, ik kon ze dus nog wel verzinnen, maar mijn aandacht was daarna volledig weg vanwege de zenuwen die door mijn lijf gierden.
Me concentreren en ontspannen leverde op dat het inmiddels 'al' tien over half acht was geworden. Pfff.
In mijn afzondering heb ik vervolgens Rick maar gebeld, zomaar, om te zeuren, want daar wordt ik rustig van. En toen was het opeens vijf voor acht. Tijd om op te hangen, me om te kleden, en naar beneden te vertrekken....
In eerste instantie waren er geen mensen in de ruimte waar ik de performance deed. Wat prettig was want het past helemaal niet bij mijn werk om met een grote entree binnen te komen, dus het was goed dat ik er al was toen de mensen binnenkwamen. Ook omdat de mensen zich gingen groeperen aan 1 kant van de ruimte. En hoewel ik het publiek zo min mogelijk probeer te sturen zag ik dit niet helemaal zitten, dus heb ik mezelf naar hen toe verplaatst, wat maakte dat de rest van het publiek wat binnen kwam zich naar de overgebleven ruimte begaf.
De ruimte was bekleed met vloerbedekking wat blijkbaar uitnodigde tot op de grond zitten, wat vervolgens iedereen ook deed. Ik constateerde het, vroeg me af of het hierdoor misschien eentonig zou kunnen worden, maar zoals ik al schreef, publiek sturen doe ik het liefst zo min mogelijk, dus so be it. Ook zag ik een man binnenkomen die zijn hond had mee genomen wat me heel benieuwd maakte naar of dat nog interessante wendingen zou opleveren.
Nadat iedereen een plek in de ruimte gevonden had ben ik vervolgens met de performance begonnen.
Ik heb het gefilmd, dus zodra ik heb uitgevonden hoe ik filmpjes op het net kan plaatsen zal ik dat doen. Maar vooralsnog moeten jullie het doen met videostills.
Ik heb ze op Flickr.com geplaatst, dus als je de set daar bekijkt en ze 'viewed as a slideshow' snelheid 1 seconde, dan krijg je een beetje een idee.
Natuurlijk is dit slechts een impressie. Wat goed is om te weten op voorhand is dat ik bij het meisje ongeveer 45 seconden en bij de jongen 50 seconden ben gebleven en de hele performance duurde ongeveer twaalf minuten.
Om zeven uur begon officieel de opening, maar omdat er wat mij betreft nog niet genoeg mensen waren besloten we dat ik de performance om acht uur zou doen. Om half acht besloot ik me maar af te zonderen, want van enig fatsoenlijk gesprek was geen sprake meer. Ik stelde nog wel vragen aan mijn gespreksparners, ik kon ze dus nog wel verzinnen, maar mijn aandacht was daarna volledig weg vanwege de zenuwen die door mijn lijf gierden.
Me concentreren en ontspannen leverde op dat het inmiddels 'al' tien over half acht was geworden. Pfff.
In mijn afzondering heb ik vervolgens Rick maar gebeld, zomaar, om te zeuren, want daar wordt ik rustig van. En toen was het opeens vijf voor acht. Tijd om op te hangen, me om te kleden, en naar beneden te vertrekken....
In eerste instantie waren er geen mensen in de ruimte waar ik de performance deed. Wat prettig was want het past helemaal niet bij mijn werk om met een grote entree binnen te komen, dus het was goed dat ik er al was toen de mensen binnenkwamen. Ook omdat de mensen zich gingen groeperen aan 1 kant van de ruimte. En hoewel ik het publiek zo min mogelijk probeer te sturen zag ik dit niet helemaal zitten, dus heb ik mezelf naar hen toe verplaatst, wat maakte dat de rest van het publiek wat binnen kwam zich naar de overgebleven ruimte begaf.
De ruimte was bekleed met vloerbedekking wat blijkbaar uitnodigde tot op de grond zitten, wat vervolgens iedereen ook deed. Ik constateerde het, vroeg me af of het hierdoor misschien eentonig zou kunnen worden, maar zoals ik al schreef, publiek sturen doe ik het liefst zo min mogelijk, dus so be it. Ook zag ik een man binnenkomen die zijn hond had mee genomen wat me heel benieuwd maakte naar of dat nog interessante wendingen zou opleveren.
Nadat iedereen een plek in de ruimte gevonden had ben ik vervolgens met de performance begonnen.
Ik heb het gefilmd, dus zodra ik heb uitgevonden hoe ik filmpjes op het net kan plaatsen zal ik dat doen. Maar vooralsnog moeten jullie het doen met videostills.
Ik heb ze op Flickr.com geplaatst, dus als je de set daar bekijkt en ze 'viewed as a slideshow' snelheid 1 seconde, dan krijg je een beetje een idee.
Natuurlijk is dit slechts een impressie. Wat goed is om te weten op voorhand is dat ik bij het meisje ongeveer 45 seconden en bij de jongen 50 seconden ben gebleven en de hele performance duurde ongeveer twaalf minuten.
# posted by Susan @ 12:04 a.m. 
Comments:
<< Home
Fotootjes zien er interessant uit. Geven wel een sort of impressie.
Een reactie posten
# posted by 
: 2:49 p.m., oktober 21, 2005
: 2:49 p.m., oktober 21, 2005 << Home
