zaterdag, oktober 22, 2005
wisselgeld
Ik legde de uitgekozen envelop en de inhoud die opgestuurd moest worden op de balie. ‘Dit moet opgestuurd’, zei ik. ‘Binnen Nederland?’, zei de man. ‘Ja’, antwoorde ik bevestigend. 'Dat is dan ééneurozesenzeventig.' Ik gaf hem een briefje van tien euro aan. De man pakte wisselgeld uit de kassa, gaf me het muntgeld met de woorden; ‘Met drievierentwintig maakt vijf…’, legde een kaartje op de balie en vervolgende met de woorden; ‘…en vijf maakt tien.’
Vol verbazing keek ik naar het kaartje en vervolgens naar de man. Wat had dit te betekenen? Ik pakte het kaartje op om het aan een grondige studie te onderwerpen. Het werd mij al snel duidelijk dat er een munt van vijf euro in het kaartje verwerkt zat, waarop ik beteuterd uitriep: ‘En als ik die nou niet wil?!?’
Ik zag de bui namelijk al hangen. Ik ben een verzamelaar. Ik verzamel alles wat los en vast zit. Geef mij geen bijzondere dingen want ik laat het niet meer los. En juist met geld kan ik dat soort acties dan niet gebruiken. Erg veel heb ik niet te besteden, dus het is steeds weer een vraag wat ik uitgeef aan wat. Ik had dus net geld gepind en wist dat ik dit aan boodschappen ging uitgeven en prompt splits deze enthousiaste man van het postkantoor mij een munt in de maag die ik niet ga willen uitgeven wat dus betekent dat ik vijf euro minder heb om aan boodschappen uit te geven.
‘Het is een munt van vijf! Een vredesmunt, gewoon een geldig betaalmiddel!’zei de man achter de balie terwijl hij me verbaasd en niet-begrijpend aankeek. Ik vertelde hem dat ik die dus niet ging uitgeven en dat ik hem daarom niet wilde hebben, maar de man wilde van geen wijken weten. ‘Geef hem maar gewoon uit’, was zijn antwoord. En daar kon ik het mee doen.
Met kaartje en al verdween de munt vervolgens in mijn portemonnee. Af en toe mocht ‘ie er uit om bewonderd te worden en verdween vervolgens weer helemaal in tact met kaartje en al in mijn portemonnee. Drie dagen heb ik in verschillende winkels rondgelopen en besliste telkens dat ik de bedragen die ik moest betalen net zo goed kon pinnen, dus het vijfje was nog veilig. Totdat ik gisteren op school aan het printen sloeg.
Ik realiseerde me dat de printshop van de school volgende week niet open zou zijn en aangezien het de helft van het geld scheelt om daar dan prints te maken en ik toch wel verder wil werken volgende week zat er niets anders op dan de prints te maken die ik nodig heb.
Nou is het zo dat wanneer je bij ons prints wilt maken, je daar een kaart voor nodig hebt. Op die kaart staan tikken die weer staan voor een aantal prints. Ik had nog een printkaart dus ik ging aan de slag. Al gauw bleek het aantal prints dat ik moest maken meer te zijn dan ik dacht, en als je tikken op de printkaart onder de twintig komt kun je geen prints meer maken maar moet je een nieuwe kaart kopen en de tikken overzetten op de nieuwe kaart. En opeens realiseerde ik me dat ik niet gepind had, je niet kunt pinnen op school, en ik dus alleen nog maar de munt van vijf in mijn potemonnee had…
De woorden van de man van het postkantoor echoden in mijn hoofd; ‘…gewoon een geldig betaalmiddel…geef hem maar gewoon uit!…’ En ik besloot dat hij gelijk had. Geen tijd of geld om hier moeilijk over te doen, het is ten slotte ook maar een munt, en het is niet zo dat je nou even ergens kunt gaan pinnen zodat je hem kunt bewaren…
Ik haalde het kaartje met de munt uit mijn portemonnee, bekeek hem nog eens goed, wipte hem er uit en overhandigde de munt aan de man van de printshop.
En toen gebeurde het… Een groot gevoel van spijt overviel me! Die munt! Het was inderdaad maar een munt, maar wel mijn eerste vredesmunt! En ik had er niet eens een foto van! Maar ik moest toch ook printen!
Mijn hersenen draaiden op volle toeren en toen heb ik een sprint getrokken naar mijn werkplek, graaide mijn fototoestel uit mijn tas en vroeg de man van de printshop of ik misschien alsjeblieft nog een foto mocht maken van ‘de munt’. En dat mocht:
Zoals je ziet is het fotograferen van munten niet mijn sterkste kant, maar toch, dit was dus mijn vredesmunt!
Vol verbazing keek ik naar het kaartje en vervolgens naar de man. Wat had dit te betekenen? Ik pakte het kaartje op om het aan een grondige studie te onderwerpen. Het werd mij al snel duidelijk dat er een munt van vijf euro in het kaartje verwerkt zat, waarop ik beteuterd uitriep: ‘En als ik die nou niet wil?!?’
Ik zag de bui namelijk al hangen. Ik ben een verzamelaar. Ik verzamel alles wat los en vast zit. Geef mij geen bijzondere dingen want ik laat het niet meer los. En juist met geld kan ik dat soort acties dan niet gebruiken. Erg veel heb ik niet te besteden, dus het is steeds weer een vraag wat ik uitgeef aan wat. Ik had dus net geld gepind en wist dat ik dit aan boodschappen ging uitgeven en prompt splits deze enthousiaste man van het postkantoor mij een munt in de maag die ik niet ga willen uitgeven wat dus betekent dat ik vijf euro minder heb om aan boodschappen uit te geven.
‘Het is een munt van vijf! Een vredesmunt, gewoon een geldig betaalmiddel!’zei de man achter de balie terwijl hij me verbaasd en niet-begrijpend aankeek. Ik vertelde hem dat ik die dus niet ging uitgeven en dat ik hem daarom niet wilde hebben, maar de man wilde van geen wijken weten. ‘Geef hem maar gewoon uit’, was zijn antwoord. En daar kon ik het mee doen.
Met kaartje en al verdween de munt vervolgens in mijn portemonnee. Af en toe mocht ‘ie er uit om bewonderd te worden en verdween vervolgens weer helemaal in tact met kaartje en al in mijn portemonnee. Drie dagen heb ik in verschillende winkels rondgelopen en besliste telkens dat ik de bedragen die ik moest betalen net zo goed kon pinnen, dus het vijfje was nog veilig. Totdat ik gisteren op school aan het printen sloeg.
Ik realiseerde me dat de printshop van de school volgende week niet open zou zijn en aangezien het de helft van het geld scheelt om daar dan prints te maken en ik toch wel verder wil werken volgende week zat er niets anders op dan de prints te maken die ik nodig heb.
Nou is het zo dat wanneer je bij ons prints wilt maken, je daar een kaart voor nodig hebt. Op die kaart staan tikken die weer staan voor een aantal prints. Ik had nog een printkaart dus ik ging aan de slag. Al gauw bleek het aantal prints dat ik moest maken meer te zijn dan ik dacht, en als je tikken op de printkaart onder de twintig komt kun je geen prints meer maken maar moet je een nieuwe kaart kopen en de tikken overzetten op de nieuwe kaart. En opeens realiseerde ik me dat ik niet gepind had, je niet kunt pinnen op school, en ik dus alleen nog maar de munt van vijf in mijn potemonnee had…
De woorden van de man van het postkantoor echoden in mijn hoofd; ‘…gewoon een geldig betaalmiddel…geef hem maar gewoon uit!…’ En ik besloot dat hij gelijk had. Geen tijd of geld om hier moeilijk over te doen, het is ten slotte ook maar een munt, en het is niet zo dat je nou even ergens kunt gaan pinnen zodat je hem kunt bewaren…
Ik haalde het kaartje met de munt uit mijn portemonnee, bekeek hem nog eens goed, wipte hem er uit en overhandigde de munt aan de man van de printshop.
En toen gebeurde het… Een groot gevoel van spijt overviel me! Die munt! Het was inderdaad maar een munt, maar wel mijn eerste vredesmunt! En ik had er niet eens een foto van! Maar ik moest toch ook printen!
Mijn hersenen draaiden op volle toeren en toen heb ik een sprint getrokken naar mijn werkplek, graaide mijn fototoestel uit mijn tas en vroeg de man van de printshop of ik misschien alsjeblieft nog een foto mocht maken van ‘de munt’. En dat mocht:
Zoals je ziet is het fotograferen van munten niet mijn sterkste kant, maar toch, dit was dus mijn vredesmunt!
# posted by Susan @ 2:17 p.m. 
Comments:
<< Home
wow suus wat goed van je. ik weet hoe het is, ik heb ook weken gedaan over dingen wegdoen omdat ik het eigenlijk ook niet meeverhuizen wilde. maar het wordt er steeds makkelijker op, om dingen weg te doen. idd gewoon niet over nadenken. er komt wel weer wat anders moois op je pad.
# posted by 
: 4:51 p.m., oktober 24, 2005
: 4:51 p.m., oktober 24, 2005
Wat!!!!! wat heb je gedaaaan!!?? (had ik maar een vredesmunt)(ik zou er veel goede dingen mee doen)(en em nooit uitgeven)(en er gewoon heel goede dingen mee doen)
ps ik ben nu lichtelijk geobsedeerd (wat heerlijk om grote woorden te gebruiken voor kleine dingen) door het feit dat de eerste foto op zijn kop is. kan je haar 'em misschien omdraaien? of moet ik dat op mijn beurt dan maar weer loslaten...
ps ik ben nu lichtelijk geobsedeerd (wat heerlijk om grote woorden te gebruiken voor kleine dingen) door het feit dat de eerste foto op zijn kop is. kan je haar 'em misschien omdraaien? of moet ik dat op mijn beurt dan maar weer loslaten...
# posted by : 12:07 p.m., oktober 25, 2005
: 12:07 p.m., oktober 25, 2005 
ik zag in W139 werk van de kunstenaar Daragh Reeves (UK): hij had munten beschilderd: de portretjes had hij met met kleur a la 'painting-by-numbers' ingekleurd.. dat zullen me toch waardevolle munten zijn/worden! :-)
Een reactie posten
# posted by : 2:40 p.m., november 04, 2005
: 2:40 p.m., november 04, 2005 << Home
