maandag, november 21, 2005
tas
Mijn vader lag een nachtje in het ziekenhuis. Een kleine ingreep, 1 nachtje en de volgende dag mocht hij weer naar huis. Wel moest 'ie met de lift naar beneden en mocht hij zijn tas niet zelf dragen. Maar eigenwijs als mijn vader is deed hij dat dus wel.
Beneden aangekomen is er een u-vormige zithoek waar mensen kunnen wachten. Omdat hij toch ergens wel heeft gehoord dat hij de tas niet mocht dragen besluit hij dus de tas op de eerste stoel van het zitje te laten zakken. De tas belandt naast de stoel op de grond. Zelf loopt hij nog een stukje verder naar de hoek met leesvoer, pakt een krantje en wacht geduldig op zijn lift naar huis.
Niet veel later komt er een mannetje aangeschuifelt. Het mannetje zet zichzelf op de stoel naast de tas. En wanneer hij lekker zit merkt hij opeens de tas op. Hij kijkt eens ernstig naast zich. Kijkt om zich heen. Kijkt nog eens ernstig naast zich en staat dan op om naar de receptie te schuifelen.
Mijn vader heeft het tafereel achter zijn krant gade geslagen, want ook in een ziekenhuis moet je toch wel letten op je spullen, ziet het mannetje naar de receptie schuifelen en duikt weer in zijn krant. En dan vangt hij flarden van het gesprek tussen het mannetje en de receptioniste op;
..... tas daar ..... niemand in de buurt ..... verdacht ..... gevaarlijk tegenwoordig ..... maatregelen ......
En na zijn verhaal te hebben gedaan bij de receptioniste neemt het mannetje weer tevreden plaats....
op dezelfde stoel!
Nou vraag ik je....
Beneden aangekomen is er een u-vormige zithoek waar mensen kunnen wachten. Omdat hij toch ergens wel heeft gehoord dat hij de tas niet mocht dragen besluit hij dus de tas op de eerste stoel van het zitje te laten zakken. De tas belandt naast de stoel op de grond. Zelf loopt hij nog een stukje verder naar de hoek met leesvoer, pakt een krantje en wacht geduldig op zijn lift naar huis.
Niet veel later komt er een mannetje aangeschuifelt. Het mannetje zet zichzelf op de stoel naast de tas. En wanneer hij lekker zit merkt hij opeens de tas op. Hij kijkt eens ernstig naast zich. Kijkt om zich heen. Kijkt nog eens ernstig naast zich en staat dan op om naar de receptie te schuifelen.
Mijn vader heeft het tafereel achter zijn krant gade geslagen, want ook in een ziekenhuis moet je toch wel letten op je spullen, ziet het mannetje naar de receptie schuifelen en duikt weer in zijn krant. En dan vangt hij flarden van het gesprek tussen het mannetje en de receptioniste op;
..... tas daar ..... niemand in de buurt ..... verdacht ..... gevaarlijk tegenwoordig ..... maatregelen ......
En na zijn verhaal te hebben gedaan bij de receptioniste neemt het mannetje weer tevreden plaats....
op dezelfde stoel!
Nou vraag ik je....
# posted by Susan @ 11:56 p.m. 
Comments:
<< Home
Hij vond het blijkbaar toch niet zó verdacht en gevaarlijk! :)
# posted by 
: 10:02 a.m., november 22, 2005
: 10:02 a.m., november 22, 2005
Zou de zuster het gesust hebben? (Ach meneertje.. maakt u zich maar geen zorgen.. bla bla) hi hi, dat hij zijn lot in de handen van de zuster legt...
# posted by : 10:56 a.m., november 22, 2005
: 10:56 a.m., november 22, 2005 
Nieuwsgierigheid had de overhand..... Zo spannend is het leven niet meer als je ouder wordt. He wants to go out with a BANG!
Een reactie posten
# posted by : 12:41 p.m., november 22, 2005
: 12:41 p.m., november 22, 2005 << Home
