zaterdag, december 10, 2005
Zo vader, zo zoo-dochter
Net hing ik een half uur met mijn vader aan de telefoon. Om hem op het hart te drukken dat ik graag wil weten hoe het met hem gaat. Dat als er iets gebeurt in zijn leven dat ik dat dan graag wil weten.
Het kan namelijk gebeuren dat hij opgenomen wordt in het ziekenhuis voor een operatie en een nacht moet blijven en daarop volgend een auto ongeluk krijgt zonder dat ik dat daarna te horen krijg.
Mijn vader is een weinig mededeelzaam man.
En ik ben zijn dochter.
En hoewel het via dit blog lijkt alsof ik heel mededeelzaam ben, hebben sommige mensen om me heen ergens het gevoel dat ze me moeten vertellen dat ze graag weten hoe het met me gaat. Nu kan ik je verzekeren dat ik niet veel mededeelzamer zal worden op mijn blog dan ik tot nu toe ben geweest. Maar ik kan wel vertellen dat ik opeens beter snap waarom sommige mensen aandringen om eens vaker te vertellen wat er allemaal gebeurt.
# posted by Susan @ 9:52 p.m. 
Comments:
<< Home
bij ons in de familie zit een soortgelijk trekje. We kunnen heel goed praten, maar niet over heftigeg dingen. Die bespreken we pas zodra ze achter de rug zijn. Toen mijn vader ziek werd, spraken we daar pas over toen de goede man alweer lang en breed thuis was en weer aan het werk.
Daarbij hebben we allemaal de neiging om ons te verstoppen als het niet goed met ons gaat. En dus zie je ons alleen maar als we floreren. Bij ellende zitten we zielig te zijn.
zo, wat een verhaal, maar ik laat het toch maar staan...
Daarbij hebben we allemaal de neiging om ons te verstoppen als het niet goed met ons gaat. En dus zie je ons alleen maar als we floreren. Bij ellende zitten we zielig te zijn.
zo, wat een verhaal, maar ik laat het toch maar staan...
Wens 'm sterkte, die vader van je!
En jij, Súsaa, hoe gaat het met jou? :-)
Een reactie posten
En jij, Súsaa, hoe gaat het met jou? :-)
# posted by 
: 5:50 p.m., december 11, 2005
: 5:50 p.m., december 11, 2005 << Home
