woensdag, april 05, 2006
d-dag; het resultaat
We hadden al bedacht dat we dat we ons er misschien op moesten kleden. Maar wat trek je aan als je een doodskist gaat passen? Ik ging me meteen afvragen hoe ik wil dat mensen me herdenken, of hoe andere mensen me zouden aankleden. Zouden ze een rok doen? Of kleur?
Ik besloot in vrolijke kleuren te gaan. Dat is wat mensen denk ik wel van me gewend zijn. Eerst zat ik nog aan zwart te denken, maar zwart is meteen zo stemmig. Met een beetje 'geluk' heeft het merendeel van de mensen al zwart aan als het werkelijk zover is, dus...
En dan... de schoenen... Ik heb nog steeds geen nieuwe en opeens zat ik me af te vragen of ik het dan okee zou vinden als ik die bruine, die rode of de gympen aan zou hebben in de kist. Waarop ik me meteen afvroeg of je überhaupt wel schoenen aan hebt als je in een doodskist ligt. Want (om het maar even plat te zeggen) kunnen lijken wel schoenen aan?
Tevreden over onze outfits togen we naar de Jacobuskerk. Daar binnengekomen stond de kist nog rechtop op het podium en wemelde het van de technici en acteurs/zangers vanwege die voorstelling. De man met wie we afgesproken hadden wees naar de kist en zei; 'ga je gang', waarop ik hem benauwd aankeek en vroeg of de kist niet ergens anders kon staan waar het wat rustiger was. De kist werd zorgvuldig van het podium afgehaald en in een rustiger hoekje gezet en de man zorgde zelfs voor bloemen. Het passen kon beginnen;
Zoals je ziet; hij past precies.
Ik moet zeggen dat het me wat moeite kostte om rustig adem te halen terwijl ik daar lag. Echt ontspannend is het niet en lekker ligt het ook niet. Mijn vest als kussentje bood gelukkig uitkomst.
En dan even uitproberen of op de zij ook een optie is. Op zich lag dit wel goed. Alleen een beetje weinig beenruimte...
Ik vraag me nu nog veel meer af dan voorheen. We hebben dus nu besloten dat we misschien toch maar eens met een uitvaartondernemer moeten gaan praten, hoewel we ons dan misschien eerst moeten afvragen of we dan werkelijk alles willen weten en hoe belangrijk dat is.
Ik besloot in vrolijke kleuren te gaan. Dat is wat mensen denk ik wel van me gewend zijn. Eerst zat ik nog aan zwart te denken, maar zwart is meteen zo stemmig. Met een beetje 'geluk' heeft het merendeel van de mensen al zwart aan als het werkelijk zover is, dus...
En dan... de schoenen... Ik heb nog steeds geen nieuwe en opeens zat ik me af te vragen of ik het dan okee zou vinden als ik die bruine, die rode of de gympen aan zou hebben in de kist. Waarop ik me meteen afvroeg of je überhaupt wel schoenen aan hebt als je in een doodskist ligt. Want (om het maar even plat te zeggen) kunnen lijken wel schoenen aan?
Tevreden over onze outfits togen we naar de Jacobuskerk. Daar binnengekomen stond de kist nog rechtop op het podium en wemelde het van de technici en acteurs/zangers vanwege die voorstelling. De man met wie we afgesproken hadden wees naar de kist en zei; 'ga je gang', waarop ik hem benauwd aankeek en vroeg of de kist niet ergens anders kon staan waar het wat rustiger was. De kist werd zorgvuldig van het podium afgehaald en in een rustiger hoekje gezet en de man zorgde zelfs voor bloemen. Het passen kon beginnen;
Zoals je ziet; hij past precies.
Ik moet zeggen dat het me wat moeite kostte om rustig adem te halen terwijl ik daar lag. Echt ontspannend is het niet en lekker ligt het ook niet. Mijn vest als kussentje bood gelukkig uitkomst.
En dan even uitproberen of op de zij ook een optie is. Op zich lag dit wel goed. Alleen een beetje weinig beenruimte...
Ik vraag me nu nog veel meer af dan voorheen. We hebben dus nu besloten dat we misschien toch maar eens met een uitvaartondernemer moeten gaan praten, hoewel we ons dan misschien eerst moeten afvragen of we dan werkelijk alles willen weten en hoe belangrijk dat is.
# posted by Susan @ 6:31 p.m. 
Comments:
<< Home
Op je zij, dat ziet er geweldig uit. Veel natuurlijker. Ik ben heel benieuwd of dat ook echt zou mogen!
# posted by 
: 8:37 a.m., april 06, 2006
: 8:37 a.m., april 06, 2006
Ik denk niet dat ze je verstijfde lichaam in zo'n positie krijgen.. tenzij ze je gelijk al zo neerleggen, maar dat doen ze nooit met lijken, dus ik denk dat dat lastig te regelen is. Maar misschien valt het ook wel mee, ik heb geen idee. Ik weet wel dat ik het een naar gezicht vond, te kunnen zien dat de vingers van mijn oma gedwongen waren in elkaar verstrengeld op haar buik te liggen. Ze waren gebroken.
Ik hou het op een crematie, ik word al claustrofobisch bij het idee van een kist. Daarbij denk ik niet dat ik mijn lichaam nog nodig ga hebben (en nu maar hopen dat ik gelijk heb :) !)
Ik hou het op een crematie, ik word al claustrofobisch bij het idee van een kist. Daarbij denk ik niet dat ik mijn lichaam nog nodig ga hebben (en nu maar hopen dat ik gelijk heb :) !)
Ik... tja, ik heb geen idee hoe ik het zou willen. Vind het allemaal zo vreemd, onze doodsrituelen. Ik zou willen dat alle op mijn begrafenis aanwezige mensen onmiddellijk ophouden met zich in een keurslijf te dwingen, en met z'n allen naar het cafe gaan en zich bedrinken, en lachen en huilen tegelijk.
# posted by : 7:21 p.m., april 06, 2006
: 7:21 p.m., april 06, 2006
Ieks! Ik heb al bedongen dat ik in een doek gecremeerd wordt. Dit vind ik zo naar! Alhoewel je er wel lief, slapend uitziet en overduidelijk niet dood bent enzo, vind ik het toch helemaal verschrikkelijk.
# posted by : 9:26 p.m., april 09, 2006
: 9:26 p.m., april 09, 2006
Urgh... Eng! Esther heeft gelijk dat je er schattig bij ligt, maar toch... Ik zou er nachtmerries van krijgen, geloof ik.
Een reactie posten
# posted by : 3:52 p.m., april 13, 2006
: 3:52 p.m., april 13, 2006 << Home
